Ο βιασμός. Χαρακτηριστικά και δέουσα ποινική μεταχείριση ενός ειδεχθούς εγκλήματος.

Abstract

Το έγκλημα του βιασμού συνιστά μια ακραία πράξη παραβίασης, μια κτηνώδη συμπεριφορά κατά της προσωπικότητας και της ελεύθερης βούλησης ενός ατόμου. Ειδικότερα βιασμό αποτελεί ο εξαναγκασμός κάποιου ατόμου από άλλο άτομο σε γενετήσια επαφή, η οποία επιτυγχάνεται κυρίως με τη χρήση ή απειλή χρήσης βίας. Θύματα του βιασμού δύνανται να είναι και τα δύο φύλα, αν και παραδοσιακά το εν λόγω έγκλημα επικεντρώνεται στο γυναικείο φύλο. Ο βιασμός λοιπόν συγκαταλέγεται στα πιο ειδεχθή εγκλήματα, η απαξία του οποίου ανιχνεύεται ήδη στην αρχαία Ελλάδα, ενώ από μελέτες έχει προκύψει ότι υπάρχουν κοινωνίες στις οποίες ο βιασμός μέχρι και σήμερα δεν τιμωρείται και ότι είναι ένα έγκλημα που συχνά μένει κρυφό. Επιπλέον σύμφωνα με ένα άλλο ορισμό, βιασμός καλείται η διείσδυση στο στόμα, στον κόλπο και στον πρωκτό ενός ατόμου οποιουδήποτε μέρους του σώματος του βιαστή ή αντικειμένου που χρησιμοποιείται από τον βιαστή χωρίς τη συναίνεση του θύματος. Συνεπώς θα πρέπει να εφαρμόζεται πολιτική μηδενικής ανοχής για τους βιαστές. Ταυτόχρονα το θύμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη επιείκεια και ευαισθησία, ούτως ώστε να μην φοβάται να μιλήσει και να καταγγείλει αυτό το φρικτό έγκλημα, ενώ οι πολίτες θα πρέπει να ενημερώνονται σχετικά με το ανυπόστατο των μύθων που έχουν αναπτυχθεί γύρω από τον βιασμό με σκοπό την αποφυγή της περαιτέρω θυματοποίησης του θύματος. Μόνο έτσι ίσως καταφέρουμε στο μέλλον να σβήσουμε αυτό το ειδεχθές έγκλημα από τον χάρτη των ποινικών αδικημάτων. Κλείνοντας, πρέπει να αποτελεί υπενθύμιση για κάθε γυναίκα εκεί έξω, η φράση της G. Greer (1977), ότι ο βιασμός είναι ένα συνηθέστατο έγκλημα και κάθε γυναίκα που αποφασίζει να μην καταγγείλει, οφείλει να διαθέσει αρκετή σκέψη για τις γυναίκες που θα βιαστούν ως συνέπεια της απόφασης της.