Κοινοβούλιο Φωνών της Πόλη

Abstract

Η παρούσα διπλωματική προτείνει τη δημιουργία ενός κοινοβουλίου φωνής της πόλης το οποίο έχει στόχο να προωθήσει την άμεση δημοκρατία και την εμπλοκή των πολιτών στα αστικά κοινά. Αυτό επιτυγχάνεται με την ενεργοποίηση ενός ερείπιου του μοντερνισμού, το παλαιό εργοστάσιο Σοπάζ, το οποίο προβάλλει την κριτική της τέχνης σε διάφορα κοινό-πολιτικά θέματα με τρόπο που να καθιστά δυνατή την ενεργοποίηση των φωνών της πόλης αλλά και την ανάδειξη τους μέσο της χρήσης των social media. Σημείο εκκίνησης υπήρξε η αναγνώριση της εντατικής χρήσης της διαδικτυακής πλατφόρμας Instagram ως μέσο έκφρασης απόψεων και ιδεών, καθώς και η εκδημοκρατική του προοπτική. Σε συνδυασμό με την παρατήρηση της αυξανόμενης συσσώρευσης σύγχρονων ερειπίων στην Κύπρο, δημιουργήθηκε ο προβληματισμός για την έντονη απουσία ένταξης τους μέσα στην αστική εξέλιξη της χώρας. Επίκεντρο μελέτης αποτελούν διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες, όπως οι Αστικοί Εξερευνητές (Urban Explorers, Urbex, UE) και οι Γκραφιτάδες, οι οποίοι εμπλέκονται ενεργά σε χωρικές πρακτικές με πολιτικό πρόσημο ενώ δείχνουν ενδιαφέρον προς στο ζήτημα των σύγχρονων ερειπίων. Οι ίδιοι χρησιμοποιούν το Instagram ως ένα εργαλείο έκφρασης με απώτερο στόχο την ενεργοποίηση και αντίδραση του κοινωνικού συνόλου για ευαισθητοποίηση στο θέμα γύρω από ζητήματα σύγχρονων ερειπίων δρώντας ως δημιουργικοί χρήστες. Αφορμή αυτού λαμβάνετε υπόψη η ανάλυση των σταδίων των χρηστών μετατροπής τους από παθητικούς χρήστες σε δημιουργικούς γίνοντας αναφορά στο συγγραφέα Jonathan Hill. Παράλληλα, η διπλωματική λαμβάνει υπόψη την λειτουργία των εξουσιών στην Κύπρο και προτείνεται ένα νέο σύστημα κατανομής των εξουσιών το οποίο εντάσσει την τέχνη και τις φωνές της πόλης ως κύρια σώματα διαχείρισης των εξουσιών. Η παρέμβαση ενημερώνεται προγραμματικά από το νέο σύστημα εξουσιών όπου προτείνετε και ενθαρρύνει την δράση και την έκφραση των πολιτών. Αντικείμενο μελέτης σύγχρονου ερείπιου επιλέγεται το Παλαιό Εργοστάσιο Σοπάζ στην περιοχή Καϊμακλιού της Λευκωσίας. Επιλέγεται λόγω της εμβληματικής παρουσίας του στο αστικό τοπίο της Λευκωσίας αλλά και της σημασίας στο συλλογικό υποσυνείδητο. ‘Eτσι προτείνεται μια στρατηγική ενεργοποίησης του ερειπίου μέσω των κριτικών χωρικών πρακτικών διάφορων καλλιτεχνικών ομάδων. Στόχος είναι να χρησιμοποιηθεί παραδειγματικά ως προς την διαχείριση των σύγχρονων ερειπίων σήμερα και πως αυτή συνδυάζεται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να αναδειχθούν οι φωνές της πόλης.

This diploma proposes the creation of a ministry of city voice aiming to promote direct democracy whilst encouraging citizen involvement in the creation of urban commons. This is achieved through the activation of a modernist ruin: the old Sopaz factory, in Kaimakli, Nicosia. It is chosen due to its emblematic presence in the urban landscape of Nicosia but also its importance in the collective subconscious. The proposed ministry promotes the critique of the arts on various socio-political issues in a way that makes it possible to activate the voices of the city whilst highlighting them through the use of social media. The starting point of this dissertation is the recognition of the intensive use of Instagram as a means of expressing views and ideas, as well as its democratic potential. The latter, coupled with the observation that there is an increasing number of modern ruins in Cyprus, led to the problematization of the ruins’ incorporation to the urban development of the country. This study focuses on various artistic groups, such as Urban Explorers (Urbex, UE) and Graffiti writers, who are actively involved in spatial practices that are politically motivated whilst showing a strong interest in modern ruins. They use Instagram as an expression tool aiming to activate and invite societal reactions by acting as creative users. This resonate to the Jonathan Hill’s theory on the users and their nuances ranging from passive to creative. At the same time, the dissertation considers the function of powers in Cyprus and proposes a new system of distribution of power which integrates the arts and the voices of the city as the main governing bodies. The intervention is programmatically informed by the new system of powers which proposes and encourages the action and direct expression of the citizens. Thus, a strategy on the activation of the ruin is proposed through the critical spatial practices of different artistic groups. The aim of the project is to work paradigmatically on how we manage contemporary ruins today and their relationship with social media in order to promote the voices of the city.