Links between school effectiveness and school improvement research: The impact of the dynamic approach to school improvement

Abstract

Οι πρωτοποριακές εργασίες ων Coleman και Jenks, στη δεκαετία του 1960 και στις αρχές του 1970, έδωσαν το μήνυμα ότι τα σχολεία παρέχουν ελάχιστες ευκαιρίες στους κοινωνικά μειονεκτούντες μαθητές να ξεπεράσουν τις δυσμενείς αρχικές τους συνθήκες. Το συμπέρασμα αποτελούσε μια σαφή αντίθεση ως προς την υπόθεση ότι οι επιλογή σχολείου και οι διαδικαστικές είναι σημαντικές στην εκπαίδευση. Ως πράξη αντίδρασης προέκυψαν δύο μεγάλοι ερευνητικοί κλάδοι, της Έρευνας Σχολικής Βελτίωσης (ΕΣΒ) και της Έρευνας Σχολικής Αποτελεσματικότητας (ΕΣΑ). Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένες εννοιολογικές και θεωρητικές διαφορές μεταξύ των δυο ερευνητικών χώρων οι οποίες τους κράτησαν σε απόσταση για πολλά χρόνια. Η παρούσα ερευνητική μελέτη πραγματεύεται το θέμα της βελτίωσης των σχολείων και ιδιαίτερα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Επιδιώκει να διερευνήσει αποτελεσματικές συγκλίσεις και δεσμούς ανάμεσα στους βασικούς εκπροσώπους στον χώρο της έρευνας, δηλαδή της ΕΣΒ και της ΕΣΑ., ικανές να βελτιώσουν τα μαθησιακά αποτελέσματα και τους παράγοντες στο επίπεδο του σχολείου. Το κίνητρο αυτής της μελέτης δόθηκε από πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας στην Κύπρο το οποίο ζήτησε μεθόδους βασισμένες στη θεωρία για να βοηθήσουν τα σχολεία να βελτιώσουν τα μαθησιακά αποτελέσματα. Οι παραδοσιακές προσεγγίσεις στη σύζευξη των δύο περιοχών της έρευνας με στόχο τη βελτίωση περιορίζονται σε προσεγγίσεις συγχώνευσης, όπου συνδυάζονται στοιχεία από τους δύο ερευνητικούς τομείς. Ωστόσο, παρά τα οφέλη αυτής της προσέγγισης, έχει εκφραστεί σκεπτικισμός ως προς τις δυνατότητες επιτυχούς εφαρμογής. Η ερευνητική κοινότητα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ανάγκη ανάπτυξης μοντέλων και θεωριών που θα μπορούσαν ρητά να ερμηνεύσουν τους δεσμούς μεταξύ της έρευνας ΣΒ και ΣΑ. Η μελέτη αυτή, υποστηρίζει τη χρήση της προσέγγισης DASI ως παράδειγμα μοντέλων ικανών να βοηθήσουν τα σχολεία, και ιδιαίτερα τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να τα μαθησιακά αποτελέσματα και τη λειτουργία τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η μελέτη στοχεύει να εξετάσει την επίδραση της χρήσης της προσέγγισης DASI για τη βελτίωση τόσο των μαθησιακών αποτελεσμάτων μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όσο και των σχολικών παραγόντων του DASI και έτσι να διερευνήσει την ύπαρξη άμεσων και έμμεσων επιδράσεων των σχολικών παραγόντων στη μάθηση των μαθητών. Επιπλέον, διερευνά τις επιπτώσεις της διάρκειας καθώς και τη βιωσιμότητα της εφαρμογής του DASI σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η μελέτη χρησιμοποίησε ψευδό- πειραματικό σχεδιασμό που εκτείνεται σε τρία συνεχόμενα σχολικά έτη. Το δείγμα επιλέγηκε και διαρθρώθηκε με τρόπο που να διευκολύνει τη διερεύνηση των στόχων της μελέτης. Η μελέτη χρησιμοποίησε τεχνικές παραμετρικής και απαραμετρικής στατιστικής συμπερασματολογίας, μετρήσης και μοντελοποίησης δομικών εξισώσεων για την επικύρωση εργαλείων μέτρησης που χρησιμοποιήθηκαν. Για την ανάλυση των δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε πολυεπίπεδη ανάλυση παλινδρόμησης και απαραμετρικές αναλύσεις. Τα αποτελέσματα δείχνουν θετική και στατιστικά σημαντική επίδραση της χρήσης της προσέγγισης DASI στη βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων και των σχολικών παραγόντων. Τα τυποποιημένα αποτελέσματα της επίδρασης DASI είναι συγκρίσιμα με παρόμοιες μελέτες σε δημοτικά σχολεία. Η διάρκεια έχει σημασία καθώς τα σχολεία που παρέμειναν στο πρόγραμμα παρουσίασαν αξιοσημείωτη βελτίωση στα μαθησιακά αποτελέσματα. Ενδιαφέροντα αποτελέσματα παρέχονται σε ότι αφορά τη βιωσιμότητα της παροχής παρεμβάσεων βελτίωσης του σχολείου όπως το DASI. Τέλος, καταγράφονται συνέπειες ως προς τη θεωρία, την εκπαιδευτική πολιτική και εφαρμογή στην πράξη και τεκμηριώνονται προτάσεις για περαιτέρω έρευνα.

The pioneer works of Coleman and Jenks, in the 1960s and early 1970s, spread the message that schools provide little opportunity for socially disadvantaged students to overcome entrance deficiency conditions. This conclusion was counter-intuitive and constituted a clear antithesis to the previously comfortable assumption that choices among schools and school processes are important to children’s educational future. As an act of reaction two major research disciplines have emerged. Namely, those of School Improvement Research (SIR) and School Effectiveness Research (SER). However, there are certain conceptual and theoretical differences between that kept them apart for many years. This research study deals with the issue of improving schools and especially secondary level schools. It seeks to investigate effective convergences and links between the two main research proponents in the field, those of SIR and SER, able to improve both schools and student learning outcomes. The motive for this study was given by a call made by the Ministry of Education in Cyprus who asked for theory-based methods to help schools upgrade their students’ learning outcomes. Traditional approaches in linking the two research proponents for improving schools are confined by what was termed as merging approaches, where elements from both research areas are combined to help schools in their improvement efforts. However, despite the benefits of the merging approach, scepticism has been expressed about the possibilities of a successful implementation. The research community has come to the conclusion that there is a need for developing models and theories which explicitly could interpret links between SI and SE research. This study advocates for using the DASI approach as an example of such models able to help schools, and especially secondary-level schools, improve their functioning and raise student learning outcomes. In this context, this study aims to examine the impact of using the DASI approach for improving student learning outcomes at secondary level schools and the school-level factors of DASI and thus investigate the exitance of direct and indirect effects school-level factors upon student learning outcomes. Moreover, it investigates duration and sustainability effects when applying the DASI at secondary level schools. The study has employed a quasi-experimental design spanned in three consecutive school years. The sample settings used facilitate for investigating the study’s objectives. The study used parametric and non-parametric statistical inference, measurement, and structural equation modelling techniques to validate the instruments used. For the analysis of the data, the study employed multilevel regression and non-parametric analyses. The results show positive and statistically significant effect of using the DASI approach as regards improving student learning outcomes and the school-level factors. Standardised effects of the DASI provision found to be comparable to similar studies at primary schools. Duration matters as schools remaining in the program showed remarkable improvement in their students’ learning outcomes. Also, interesting results are provided regarding the sustainability effects of providing school improvement interventions as the DASI. Implications for theory, policy and practice are drawn and suggestions for further research are made.