Interpreting resilience through intelligence theories in populations with autistic traits
Date
2021-12Author
Nikou, Maria S.Publisher
Πανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής / University of Cyprus, Faculty of Social Sciences and EducationPlace of publication
CyprusGoogle Scholar check
Keyword(s):
Metadata
Show full item recordAbstract
Η διατριβή εδώ περιγράφει τις ενέργειες της συγγραφέως προς κάλυψη του κενού στη βιβλιογραφία γύρω από την κατανόηση της ανθεκτικότητας σε πληθυσμούς με αυτισμό. Στο Κεφάλαιο 1 παρουσιάζεται αυτός ο σκοπός της διατριβής και συνοψίζονται και οργανώνονται, μέσα από τυπικές μεθόδους βιβλιογραφικής ανασκόπησης, οι δυο βιβλιογραφίες. Στο Κεφάλαιο 2 επεξηγείται η ανάγκη δημιουργίας ενός σύντομου ανιχνευτικού ερευνητικού εργαλείου για αυτιστικά χαρακτηριστικά σύμφωνα με τα κριτήρια του DSM-5 και περιγράφονται οι οκτώ ερευνητικές δράσεις που ακολουθήθηκαν προς επίτευξη αυτού του σκοπού: 1) Μετάφραση κριτηρίων σε Δηλώσεις Ερωτηματολογίου, 2) Αξιολόγηση της Εγκυρότητας Όψης και Περιεχομένου των υπό μελέτη Δηλώσεων, 3) Αξιολόγηση της Διακρίνουσας Εγκυρότητας των Δηλώσεων, σε σχέση με το σύνολο των δηλώσεων άλλων κλιμάκων, 4) Αξιολόγηση της ευαισθησίας σε επιδράσεις φύλου, 5) Αξιολόγηση της εσωτερικής δομής και αξιοπιστίας του Εργαλείου, 6) Προσδιορισμός των κριτηρίων βαθμολόγησης, 7) Χαρτογράφηση του Νομολογικού Δικτύου του Εργαλείου και 8) Σύγκριση του Νομολογικού Δικτύου του εργαλείου με αυτό του αυτισμού. Μέσα από τη δουλειά αυτή, εντοπίστηκε ότι τα κριτήρια του DSM-5 για τα κοινωνικά ελλείματα του αυτισμού δεν ήταν αντιληπτά κατά ομοιογενή τρόπο μεταξύ των ειδικών. Επίσης, παρατηρήθηκε ότι τα μοντέλα ανθεκτικότητας φέρουν ομοιότητες με τα νομολογικά δίκτυα και ως εκ τούτου δύναται να έχουν χρήση και ως εργαλεία διερεύνησης εννοιολογικής εγκυρότητας και ανάπτυξης θεωριών. Στο Κεφάλαιο 3 περιγράφονται τα αποτελέσματα της διερεύνησης του γιατί η κοινωνική νοημοσύνη δεν είναι πιο δημοφιλής σε σύγχρονες έρευνες και γιατί δεν συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται εργαλεία κοινωνικής νοημοσύνης στον προσδιορισμό ανεπαρκειών σε κοινωνικές δεξιότητες. Μέσα από την εδώ δουλειά, που περιελάβανε ιδεοθύελλα, αποδόμηση ιδεών, αντιστοίχιση και διαμόρφωση λογικών επιχειρημάτων, προέκυψαν ιδέες για τρόπους ενημέρωσης του πεδίου του αυτισμού (π.χ. μέσα από προσδιορισμό του από καθολικές θεωρήσεις νοημοσύνης), ενημέρωσης του πεδίου της ανθεκτικότητας (π.χ. μέσα από διερεύνηση των ομοιοτήτων της με την κοινωνική νοημοσύνη) και ενημέρωσης του πεδίου της ανθεκτικότητας στον αυτισμό (π.χ. μέσα από καθορισμό του εάν ανισορροπία στο ρυθμό ανάπτυξης των ποικίλων μορφών νοημοσύνης σχετίζεται με συγκεκριμένες διαγνώσεις και προγνώσεις). Στο Κεφάλαιο 4 διερευνήθηκε θεωρητικά και εμπειρικά εάν οι δεξιότητες ζωής αποτελούν μια άδηλη θεωρία νοημοσύνης. Οι μέθοδοι που ακολουθήθηκαν περιλάμβαναν Αντιστοίχιση Ιδεών, Δομικές Αναλύσεις (Συσχετίσεις, Αναλύσεις Κύριων Δομών, Αναλύσεις Δικτύου μέσα από Μοντελοποίηση Δομικών Αναλύσεων και Πρόβλεψη Κριτήριου). Φάνηκε ότι οι δεξιότητες ζωής διέπονται από μια λανθάνουσα έννοια που δύναται να αντιστοιχεί στο γενικό παράγοντα g της νοημοσύνης. Δόθηκαν οι εισηγήσεις ότι η ένταξη των δεξιοτήτων ζωής στα εκπαιδευτικά αναλυτικά προγράμματα ίσως συνέτεινε στην σφαιρικότερη ανάπτυξη της νοημοσύνης των νέων και ότι η ένταξη της αξιολόγησης τους στην αξιολόγηση ψυχολογικών διαταραχών ίσως είναι επωφελής. Τέλος, στο Κεφάλαιο 5, αφού αναπτύχθηκαν από τη συγγραφέα δύο τρόποι ορισμού της ανθεκτικότητας σε άτομα με αυτιστικά χαρακτηριστικά, μελετήθηκαν με εμπειρικά δεδομένα οι τομείς όπου διαφέρουν οι έφηβοι με αυτά τα χαρακτηριστικά και χωρίς και, μεταξύ αυτών με αυτά τα χαρακτηριστικά, οι πιο ανθεκτικοί από τους λιγότερο ανθεκτικούς. Οι αναλύσεις περιελάμβαναν Αναλύσεις Διακύμανσης και Πολλαπλής Διακύμανσης, Προβλεπτικές Εξισώσεις και Αναλύσεις Δομικής Μοντελοποίησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μετρήσεις για Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (ΔΜΤΣ), Επιτελικές Δεξιότητες και Συνονθύλεψη Εμποδιών διαφάνηκαν ως οι πιο σταθεροί υποψήφιοι οδοί για επιφορά ανθεκτικών αποτελεσμάτων σε άτομα με αυτιστικά χαρακτηριστικά. Μετά την αφαίρεση της συμμεταβολής των παραγόντων ενδιαφέροντος, διαφάνηκε ότι, ανεξαρτήτων φύλου, οι πιο ισχυροί παράγοντες ανθεκτικότητας, βάσει Αναλύσεων Δομικής Μοντελοποίησης, ήταν η Επίλυση Προβλημάτων, η Εκτίμηση, η Εκφραστικότητα και η Συνονθύλεψη Εμποδίων, ενώ οι πιο ισχυροί παράγοντες επικινδυνότητας ήταν η Κατανόηση Λόγου, Ηγεσία, Συμπόνια και ΔΜΤΣ. Στον Επίλογο του τόμου αυτού, δίνεται μια ανακεφαλαίωση των προεκτάσεων των ευρημάτων και των κύριων συνεισφορών στην ερευνητική κοινότητα. This dissertation describes the steps taken by its author to address the gap in literature on resilience in persons with autism. In Chapter 1 the purpose of the dissertation is presented and the literatures covered, via methods of standard literature reviews and information classification are summarized and organized. Chapter 2 deals with the DSM-5-based development of a satisfactory mini screening instrument for research purposes that captures autism phenotype. Eight research steps were followed through: i.e., 1) Translation of the Criteria into Items and scale formation, 2) Assessment of face and content validity of candidate items; 3) Assessment of discriminant validity of items, against other scales that measure other constructs; 4) Gender-bias assessment of items; 5) Assessment of inner structure and reliability of scale; 6) Assessment of scoring cut-off levels; 7) Mapping the scale’s nomological network and, 8) Comparing it with that of the construct it’s intended to measure. Through this work, it was identified that more objective descriptors of what constitute social skills impairments are needed and that resilience frameworks bear resemblance to the nomological networks utilized in construct validation procedures and could thus potentially serve as construct validation maps and theory building tools. In Chapter 3 it was examined why social intelligence is not more popular in contemporary research and why social intelligence measures are not typically used in the evaluation of conditions that have a social component. Through this work, which involved methods of brainstorming, deconstruction of ideas, matching and formation of logical arguments, several ideas emerged on ways of advancing the field of autism (e.g., through defining it from a more holistic theory of intelligence), advancing the field of resilience (e.g., through exploring its links to social intelligence), and advancing the field of resilience in autism (e.g., through identifying whether imbalance in the range of types of intelligence links to specific diagnoses and outcomes). In Chapter 4, the idea that life skills form the field of resilience may represent implicit theories of intelligence was addressed theoretically and empirically, via methods of Conceptual mapping (including use of visual aids), Structural Analyses (i.e., Correlation analyses, Principal Component Analyses, Structural Equation Network Analyses, and Criterion Prediction analyses). Through this work, it was found that life skills belong to a unified construct that may correspond to the g-factor of intelligence. It was thus suggested that teaching life skills in educational curricula might contribute to a better-rounded development of youth and that incorporating them into assessment batteries for mental health conditions might be beneficial. Lastly, in Chapter 5, after offering two definitions of resilience in populations with autistic traits, it was sought to empirically identify the domains of differences between those that could be described as resilient versus not-so resilient. To enable such comparisons, comparisons had to be made first between those having high autistic traits with those low on such tendencies. Comparative analyses consisted of ANOVAs, MANOVAs, Regression analyses, and SEM. Results indicated that Grit, Executive Skills and PTSD were repeatedly marked as suitable targets for increasing the prospect of resilience for persons with autistic traits. Τhe strongest resilience factors, based on SEM analyses, were Problem Solving, Appreciation, Expressiveness and Grit for both genders alike and the strongest vulnerability factors were Receptivity, Leadership, Compassion and PTSD. At the Epilogue section, a recapitulation of the implications of the findings of this volume of works and its main contributions is offered.