Όψεις κανονικότητας κατά τον Foucault, μέσα από δύο χαρακτήρες συνεξέτασης: τον Pierre Riviere του Foucault και τον Christian Moosbrugger του Musil
Date
2023-05-17Author
Τρύφωνος, Χριστιάνα Α.Publisher
Πανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών / University of Cyprus, Faculty of HumanitiesPlace of publication
ΚύπροςGoogle Scholar check
Keyword(s):
Metadata
Show full item recordAbstract
Η παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματεύεται τις έννοιες του «κανονικού» και του «μη κανονικού» στη σκέψη του Michel Foucault, ακολουθώντας την αρχαιολογική μέθοδο και εξετάζοντας στο ίδιο πλαίσιο, τις περιπτώσεις του Christian Moosbrugger και του Pierre Rivière. Στο φουκωικό σύμπαν, το κανονικό και το μη κανονικό είναι πραγματικότητες που συνδέονται άμεσα με τα κεντρικά ζητήματα της εξουσίας και της γνώσης, η οποία τίθεται στην υπηρεσία της πρώτης. Έχοντας ως βάση τη συλλογιστική του Foucault, σύμφωνα με την οποία το κανονικό και το μη κανονικό προκύπτουν από τις κοινωνικές και ιστορικές συγκυρίες, και τεκμηριώνονται από μια εξουσιαστική γνώση, εξετάζονται οι περιπτώσεις Moosbrugger, από το έργο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες του Musil και Rivière, από το κείμενο του Foucault, I, Pierre Rivière, Having Slaughtered My Mother, My Sister, and My Brother . . . A Case of Parricide in the 19th Century (Εγώ, ο Πιέρ Ριβιέρ που έσφαξα τη μητέρα μου, την αδελφή μου και τον αδελφό μου).
Κατά τη διάρκεια της εκδίκασης των υποθέσεων δολοφονίας όπου εμπλέκονται τα δύο πρόσωπα, οι «κανονικοί» και οι «έχοντες γνώση» καλούνται να αξιολογήσουν τη «μη κανονικότητά» τους και να αποφασίσουν για την τύχη τους, με γνώμονα το κοινό «νορμαλοποιημένο» καλό, το οποίο καθορίζεται από το υφιστάμενο κοινωνικοϊστορικό υπόβαθρο. Κεντρικής σημασίας στοιχείο της διερεύνησης αμφότερων των υποθέσεων, είναι η γλώσσα και ο λόγος, που συγκεκριμενοποιούν τη διάκριση και οπτικοποιούν τα δίπολα «κανονικό»-«μη κανονικό», «παραφροσύνη»-«λογική», «πραγματική τρέλα»-«προσποιητή τρέλα». This doctoral thesis deals with the concepts of "normal" and "abnormal" in the thought of Michel Foucault, following the archaeological method that examines in the same context, the cases of Christian Moosbrugger and Pierre Rivière. In the Foucauldian universe, the normal and the abnormal are realities that are directly linked to the central issues of power and knowledge, which is placed in the service of the former. At the core of the dialectic on the subject in question is the reasoning of the French philosopher, as presented in the works The History of Madness, The Birth of the Clinic, The Abnormal, Discipline and Punishment and others.
Based on Foucault's reasoning, according to which the normal and the abnormal arise from social and historical circumstances, and are documented by an authoritative knowledge, the cases of Moosbrugger, from Musil's “Man without Qualities” and of Rivière, from Foucault's book, “I, Pierre Rivière who slaughtered my mother, my sister and my brother”. In person and during the trial of the murder cases in which they are involved, the "normal" and the "informed" are called upon to assess their "irregularity" and decide their fate, in the light of the common "normalized" good, which is determined by the existing socio-historical background. A central element in the investigation of both cases is language and discourse, which concretize the distinction and visualize the dipoles "normal"-"abnormal", "insanity"-"reason", "real madness"-"feigned madness".