Cultural memory and identity in post-1974 Cypriotist poetry
Ημερομηνία
2023-05-11Συγγραφέας
Siakalli, Maria M.Advisor
Sagaster, BorteΕκδότης
Πανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών / University of Cyprus, Faculty of HumanitiesPlace of publication
CyprusGoogle Scholar check
Keyword(s):
Metadata
Εμφάνιση πλήρους εγγραφήςΕπιτομή
Η διαίρεση της Κύπρου το 1974 και η ντε φάκτο δημιουργία δύο χωριστών ζωνών είχαν διαλύσει τους οποιουσδήποτε εναπομείναντες συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των δύο ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών κοινοτήτων. Το γεγονός ότι οι δύο κοινότητες με ξεχωριστό γλωσσικό και θρησκευτικό υπόβαθρο έχουν χωριστεί γεωγραφικά για σχεδόν μισό αιώνα, είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν διαφορετικές κοινωνικές αναπαραστάσεις σε κάθε κοινότητα. Η συλλογική μνήμη έχει την ικανότητα να διατηρεί και επίσης να κατασκευάζει κοινωνικές ηγεμονίες, ιδεολογίες και πολιτικές ατζέντες και στην περίπτωση της συλλογικής ανάμνησης του πολέμου, να παρέχει στα επηρεαζόμενα μέρη μια προκαθορισμένη ερμηνεία των λόγων, της φύσης και των συνεπειών του πολέμου. Το γεγονός ότι για σχεδόν μισό αιώνα οι δύο κοινότητες ήταν γεωγραφικά χωρισμένες, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο διακριτών συλλογικών αναμνήσεων, οι οποίες βασίζονται στη ρητορική της θυματοποίησης και διοχετεύονται στις επίσημες ιστορικές αφηγήσεις, που αναπαράγονται διαχρονικά, κυρίως μέσα από τα χωριστά εκπαιδευτικά συστήματα των δύο κοινοτήτων. Ωστόσο, κυρίως ως αποτέλεσμα των γεγονότων του 1974 και της διαίρεσης του νησιού, η έμφαση μετατοπίστηκε στην ανεξαρτησία του νησιού, με αποτέλεσμα την ανάδυση της Κυπριακότητας, μιας ιδεολογίας που δηλώνει υποστήριξη στην πολιτική ανεξαρτησία του νησιού και εστιάζει στην ιδέα ότι η Κύπρος έχει το δικό της μοναδικό χαρακτήρα, ενώ αποδέχεται ταυτόχρονα την ελληνική και τουρκική εθνότητα των κατοίκων του νησιού.
Ο τραυματικός διαχωρισμός του νησιού διαποτίζει όλα τα σύγχρονα κυπριακά (ελληνοκυπριακά και τουρκοκυπριακά) γραπτά με πολλούς τρόπους και ο διχασμός εξακολουθεί να είναι ένα από τα κύρια ζητήματα της ποιητικής ρητορικής της Κύπρου. Η παρούσα έρευνα επιδιώκει να προσδιορίσει το ρόλο της μετα-1974 κυπροκεντρικής ποίησης, γραμμένης στα ελληνικά, τούρκικα και αγγλικά, ως μέσο ανάμνησης, στη διαμόρφωση της πολιτιστικής μνήμης και στα δύο μέρη του νησιού. Παράλληλα, εξετάζει τη συμβολή της στη δημιουργία της κυπριακής ταυτότητας. The division of the island of Cyprus in 1974 and the de facto creation of two separate zones had shattered any remaining cohesive links between the two Greek Cypriot and the Turkish Cypriot community. The fact that the two communities with distinct linguistic and religious backgrounds have been geographically separated for almost half a century, resulted in different social representations in each community. Collective memory has the ability to maintain and also construct social hegemonies, ideologies, and political agendas and in the case of collective memories of war, they provide affected parties with a predetermined interpretation of the reasons, the nature and the consequences of the war. The fact that for almost half a century the two communities have been geographically divided has resulted in the creation of two distinct collective memories, which are based on the rhetoric of victimization and are channelled into the official historical narratives, that are reproduced over time, mainly through the separate educational systems of the two communities. However, mainly as a result of the 1974 events and the division of the island, the emphasis shifted to the independence of the island, resulting in the emerge of Cypriotism, an ideology that pledges support to the political independence of the island and focuses on the idea that Cyprus has its own unique character while accepting at the same time the Greek and Turkish ethnicity of the inhabitants of the island.
The traumatic separation of the island permeates all the modern Cypriot (Greek Cypriot and Turkish Cypriot) writings in many ways and division is still one of the main issues in the poetic rhetoric of Cyprus. The present research seeks to determine the role the post-1974 Cypriot- centric poetry, written in Greek, Turkish and English, plays as a medium of remembrance in the formation of the cultural memory in both parts of the island. At the same time, it examines its contribution to the creation of a Cypriot identity.