Η τουρκική με το ελληνικό αλφάβητο σε χειρόγραφο του 18ου αιώνα

Abstract

Η διατριβή, μέσω της περιγραφής της γλώσσας ενός χειρογράφου που είναι γραμμένο στην Τουρκική με το ελληνικό αλφάβητο, επιδιώκει να συμβάλει στη γνώση για την Τουρκική κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα. Πιστεύεται ότι το κείμενο που επιλέγηκε αποτυπώνει μια μορφή προφορικού λόγου, και η περιγραφή της γλώσσας του, έγινε στη βάση της μεθοδολογίας της δομικής περιγραφής των γλωσσών σε όλα τα επίπεδα, το γραφηματικό, το φωνολογικό, το μορφολογικό, το συντακτικό και το σημασιολογικό. Η εργασία έχει διαχρονικό χαρακτήρα, και γίνεται σύγκριση της γλώσσας του κειμένου κατ’ αρχή με τη σύγχρονη Τουρκική, αλλά και με παλαιότερα κείμενα. Για την περιγραφή στο γραφηματικό και φωνολογικό επίπεδο γίνεται επίσης σύγκριση με τη σύγχρονη Ελληνική. Ως μια γενική επισκόπηση της γλώσσας του κειμένου που αναλύεται μπορούν γίνουν οι εξής επισημάνσεις: Από την εξέταση του κειμένου στο γραφηματικό και φωνολογικό επίπεδο προκύπτει ότι με τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου μπορούν να αποδοθούν τα φωνήματα της Τουρκικής. Στο επίπεδο της μορφο-φωνολογίας φαίνεται ότι ακόμη και τα επιθήματα που θεωρείται ότι είναι τα τελευταία που αποκτούν την χειλική αρμονία με τα τέσσερα υψηλά φωνήεντα, την έχουν ήδη και χρησιμοποιούνται στο κείμενο, όπως και στη σύγχρονη γλώσσα. Στα επίπεδα της μορφολογίας και της σύνταξης φαίνεται ότι, στο κείμενο απαντούν σχεδόν όλα τα επιθήματα και σχεδόν όλες οι συντακτικές δομές που απαντούν και στη σύγχρονη γλώσσα. Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι στη γλώσσα του κειμένου μας δεν υπάρχει η σαφής, κανονική προτασιακή δομή της σύγχρονης στάνταρ Τουρκικής, η οποία όμως, είναι προϊόν μιας πολύχρονης διαδικασίας τυποποίησης της γλώσσας.

The dissertation aims to contribute to the knowledge of the Turkish language used in the eighteenth century, through the description of the language of a manuscript written in the Turkish language with the Greek alphabet. We believe that this text records an oral variety of the language and its description is done on the basis of a structural analysis in all levels. The description of the language has a diachronic character and the language of the text is being compared with the modern standard Turkish, but also with older texts. A comparison with modern standard Greek is made for the description at the levels of graphemes and phonology. As an overview of the text analysed, the following remarks can be made: From the examination at the graphemic and phonological levels it can be argued that the phonemes of the Turkish language can be expressed with the Greek alphabet. At the morpho-phonological level, it appears that, even the suffixes that are considered to have developed the labial harmony with the four high vowels at a later stage in the history of the language, do demonstrate this feature in the text. At the levels of morphology and syntax, it appears that almost all the suffixes and the syntactic structures of the modern language are used in the text. It should be noted, though, that the language of the text lacks the clear, regular sentence structure of modern standard Turkish, which is the result of a long process of language standardisation.