Η ΕΔΑ απέναντι στο κυπριακό ζήτημα κατά τη δεκαετία του '50 : με αναφορά στην πολιτική συμπεριφορά του ΑΚΕΛ την πείοδο '55-'59

Abstract

Ο βασικός στόχος της διατριβής είναι η διερεύνηση και η ερμηνεία της στάσης που τήρησε το κόμμα της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) απέναντι στο κυπριακό ζήτημα, κατά τη δεκαετία του ΄50. Η παρούσα διατριβή στήνει ένα απλό αφηγηματικό σκηνικό: Με αφετηρία την ίδρυση της ΕΔΑ (1951) και τις πρώτες αναφορές της ελλαδικής αριστεράς στο κυπριακό η διατριβή επιχειρεί να εξετάσει τη σχέση ΕΔΑ-κυπριακού δια μέσου όλων των επεισοδίων τα οποία η υπάρχουσα ιστοριογραφία θεωρεί ως σημαντικά στην εξέλιξη του κυπριακού ζητήματος (σχέδια λύσης του κυπριακού, προσφυγές στον ΟΗΕ, εξορία Μακάριου….). Καταληκτήριο σημείο της διατριβής είναι η στάση της ΕΔΑ απέναντι στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Η διατριβή αμφισβητεί αν η ΕΔΑ, σε επίπεδο ηγεσίας, υπήρξε πράγματι υποστηρικτής του κυπριακού αγώνα. Η αμφισβήτηση αυτή αναιρεί την μέχρι σήμερα εικόνα της ΕΔΑ ως υπερασπιστή του κυπριακού αγώνα και ανοίγει τον δρόμο στην επανακατανόηση της συμπεριφοράς της ΕΔΑ απέναντι στο κυπριακό κατά τη δεκαετία του ΄50.

The main aim of the thesis is to examine and explain the attitude of the Greek leftist party, United Democratic Left (EDA), towards the Cyprus question in the 1950s. From the foundation of EDA (August 1951) and the first reaction of the party towards the Cyprus problem, the thesis examines and tries to comprehend EDA’s political behavior in a number of events that marked the Cyprus struggle (such as the recourses to the UN, Karaolis and Demetriou executions, exile of Makarios….) until the Zurich-London Agreements. The thesis argues that political leadership of EDA never, actually, supported the Cyprus struggle for Enosis/self-determination and contradicts the stereotype depicting EDA as a strong supporter of Enosis struggle.