Ο Πέτρος Α΄ ντε Λουζινιάν στην Ευρώπη (1362-1365, 1367-1368): σταυροφορικό όραμα και πολιτικός ρεαλισμός.

Abstract

Το θέμα της παρούσας εργασίας θα εστιάσει στα ταξίδια του βασιλιά Πέτρου στην Ευρώπη, του 1362 μέχρι 1365 και του 1367 μέχρι 1368, τα οποία σκοπό είχαν να ετοιμάσουν στράτευμα για τις εκστρατείες. Η αναφορά θα γίνει χρονολογικά και θα προσπαθήσω να αναφέρω την βοήθεια που έλαβε ο βασιλιάς από κάθε επίσκεψη. Η μεθοδολογία που ακολούθησα στην εργασία μου αρχίζει με τη μελέτη των πρωτογενών πηγών. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω το Χρονικό της Κύπρου του Λεόντιου Μαχαιρά, το βιβλίο του Machaut, La prise d’ Alexandrie και των Perrat και Richard, Bullarium Cyprium III: Lettres papales relatives ? Chypre 1316-1378. Το Χρονικό του Μαχαιρά είναι ένα από τα κυπριακά χρονικά που έχουμε για την περίοδο του Πέτρου και το βιβλίο των Perrat και Richard περιέχει όλες τις παπικές επιστολές που αναφέρονται στην Κύπρο. Μελέτησα επίσης, το βιβλίο που επιμελήθηκε ο Mansouri, Chypre dans les sources arabes m?di?vales, το οποίο έχει μεταφρασμένες όλες τις αραβικές πηγές που αναφέρονται στο νησί. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω τις συνέπειες των εκστρατειών και πως αυτές επηρέασαν το νησί και πως οι άρχοντες οδηγήθηκαν στην δολοφονία του βασιλιά. Η εργασία μου θα κλείσει με τα συμπεράσματα για το πόσο αποτελεσματικά ήταν τα ταξίδια του Πέτρου και κάποιες διαπιστώσεις τόσο για τα ταξίδια, όσο και για τις εκστρατείες και τον χαρακτήρα του Πέτρου. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω τους λόγους για τους οποίους ο Πέτρος επέλεξε να εμπλακεί στις σταυροφορίες και αν τελικά κατάφερε τον σκοπό του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την περίοδο αυτή, στην δυτική Ευρώπη υπήρχαν συγκρούσεις ανάμεσα στις πόλεις και τα βασίλεια και το ενδιαφέρον των αρχόντων δεν ήταν στραμμένο στην ανατολή και δεν επιθυμούσαν να εμπλακούν σε ένα πόλεμο, ο οποίος θα τους κατέστρεφε οικονομικά. Η ιδέα μιας σταυροφορίας ενδιέφερε πλέον τους ληστές και τους τυχοδιώκτες, οι οποίοι επιθυμούσαν να αποκτήσουν πλούτη από τις κατεκτημένες περιοχές, τις οποίες λεηλατούσαν, όπως έγινε και με την σταυροφορία στην Αλεξάνδρεια το 1365, αλλά και με τις επιθέσεις του 1367 σε Τρίπολη, Βαλάνια, Τορτόζα, Μαλό και Αγιάσι.