Show simple item record

dc.contributor.advisorΠαπαδόπουλος, Θωμάςel
dc.contributor.authorΠαρμαξή, Ορθοδοξίαel
dc.coverage.spatialΚύπροςel
dc.creatorΠαρμαξή, Ορθοδοξίαel
dc.date.accessioned2022-06-09T05:50:43Z
dc.date.available2022-06-09T05:50:43Z
dc.date.issued2021-12-08
dc.identifier.urihttp://gnosis.library.ucy.ac.cy/handle/7/65276en
dc.description.abstractΜε την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση, πολλές επιχειρήσεις συνεχίζουν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους σε ξένες αγορές. Κατά τη συνήθη πορεία των εργασιών, μια πολυεθνική εταιρεία μπορεί να λαμβάνει γρήγορες αποφάσεις και να διεξάγει ομαλά και αποτελεσματικά επιχειρηματικές δραστηριότητες σε πολλές χώρες ταυτόχρονα. Ωστόσο, μια αίτηση πτώχευσης δύναται να τα αλλάξει όλα και σύντομα μια λειτουργική επιχείρηση να μετατραπεί σε μια χαώδης νομική οντότητα. Στο πτωχευτικό δίκαιο, ο στόχος είναι να μεγιστοποιηθεί η αξία της πτωχευτικής περιουσίας προς όφελος των πιστωτών και συνάμα να επιτραπεί στον οφειλέτη να ξεκινήσει μια καινούργια αρχή. Ειδικότερα, σκοπός είναι ο έντιμος οφειλέτης να ανακουφιστεί από το βάρος του καταπιεστικού χρέους και να του επιτραπεί να ξεκινήσει εκ νέου, απαλλαγμένος από τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που συνεπάγονται οι επιχειρηματικές ατυχίες. Μια εταιρεία καθίσταται αφερέγγυα ή αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της, όταν δεν είναι σε θέση να εξοφλήσει τα χρέη της όταν αυτά καταστούν ληξιπρόθεσμα και απαιτητά προς τους πιστωτές, με αποτέλεσμα να υπεισέρχεται σε διαδικασία πτώχευσης. Με άλλα λόγια, όταν το παθητικό μίας νομικής οντότητας υπερέχει του ενεργητικού, τότε δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας. Λίγα χρόνια μετά την οικονομική κρίση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος αφερεγγυότητας του αντισυμβαλλόμενου μέρους, αξίζει να σημειωθεί ότι ένα τέτοιο θέμα δεν ρυθμίζεται μόνο από το εσωτερικό δίκαιο, αλλά και από το ευρωπαϊκό δίκαιο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι δραστηριότητες των πολυεθνικών επιχειρήσεων που ασκούν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής η ΕΕ), έχουν όλο και περισσότερες διασυνοριακές επιπτώσεις, επιβάλλεται όσο και περισσότερο ο τρόπος λειτουργίας αλλά ακόμη και οι περιπτώσεις αδυναμίας εκπλήρωσης ενδοσυμβατικής υποχρέωσης έναντι του αντισυμβαλλομένου μέρους, να ρυθμίζεται από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Κατά συνέπεια, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο τη δημιουργία μιας Κοινότητας που να χαρακτηρίζεται από ελευθερία, ασφάλεια και δικαιοσύνη και η εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς από την άλλη, απαιτεί την αποτελεσματική και αποδοτική λειτουργία των διασυνοριακών διαδικασιών αφερεγγυότητας. Σίγουρα, για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, χρήζουν εφαρμογής νόμοι περί διασυνοριακής αφερεγγυότητας για τη ρύθμιση των διαδικασιών αφερεγγυότητας, ώστε τα περιουσιακά τους στοιχεία και χρέη να μπορούν να κατανεμηθούν δεόντως. Κατά συνέπεια, θέμα διασυνοριακής αφερεγγυότητας προκύπτει όταν μια νομική οντότητα διαθέτει περιουσιακά στοιχεία ή υποχρεώσεις σε περισσότερα από ένα κράτη μέλη ή στην περίπτωση που η επιχείρηση υπόκειται στη δικαιοδοσία δύο ή περισσότερων κρατών μελών. Ο νόμος περί αφερεγγυότητας είναι επιφορτισμένος με την εξισορρόπηση των συμφερόντων των πιστωτών με τους μετόχους και τους πελάτες μιας εταιρείας και γενικότερα με το κοινό οικονομικό συμφέρον εκκαθάρισης μιας δυνητικά βιώσιμης εταιρείας. Προκειμένου οι διασυνοριακές διαδικασίες αφερεγγυότητας να καταστούν αποτελεσματικές, διατάξεις σχετικά με τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και το εφαρμοστέο δίκαιο έχουν συμπεριληφθεί σε Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς. Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο να αναδείξει την έννοια του Κέντρου των κύριων συμφερόντων (στο εξής το "ΚΚΣ") του οφειλέτη υπό το φως των δύο ευρωπαϊκών Κανονισμών, τον ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 29ης Μαΐου 2000 περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας (στο εξής ο "Κανονισμός 1346/2000") και τον Κανονισμό (ΕΕ) 2015/848 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 2015, περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας (στο εξής ο "Κανονισμός 848/2015") και να επισημάνει τις κύριες διαφοροποιήσεις από τον πρώτο Κανονισμό στο νέο αναδιατυπωμένο Κανονισμό. Ειδικότερα, για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεχωριστό οδηγό σχετικά με τις διαδικασίες αφερεγγυότητας αποτέλεσε ο Κανονισμός 1346/2000 του Συμβουλίου Περί των Διαδικασιών Αφερεγγυότητας, ο οποίος ενώ θεσπίστηκε στις 29 Μαΐου 2000, τέθηκε σε ισχύ στις 31 Μαΐου 2002. Ο Κανονισμός 1346/2000 ισχύει άμεσα σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με εξαίρεση τη Δανία, καθώς δεν είχε συμμετάσχει στην έκδοση του Κανονισμού 1346/2000 και εστιάζει στις διαδικασίες αφερεγγυότητας, επιτρέποντας τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών. Σύμφωνα με το άρθρο 46 του Κανονισμού 1346/2000 , η Επιτροπή όχι αργότερα από την 1η Ιουνίου του 2012, δηλαδή με τη συμπλήρωση δέκα ετών από την εφαρμογή του Κανονισμού 1346/2000, ήταν υποχρεωμένη να υποβάλει αναφορά σε σχέση με την εφαρμογή του παρόντος Κανονισμού και ταυτόχρονα πρόταση για πιθανές τροποποιήσεις. Κατά συνέπεια, πρόσφατα και μετά από πολλές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, επήλθε αναδιατύπωση του εν λόγω Κανονισμού, με τον Κανονισμό 2015/848 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Μαΐου 2015 Περί των Διαδικασιών Αφερεγγυότητας, ο οποίος ενώ θεσπίστηκε στις 20 Μαΐου 2015, τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιουνίου 2017. Σε κάθε περίπτωση τόσο ο Κανονισμός 1346/2000 όσο και ο Κανονισμός 848/2015 υιοθετούν και οι δύο την έννοια του ΚΚΣ ως μηχανισμό προσδιορισμού του δικαστηρίου που έχει δικαιοδοσία για τις διασυνοριακές διαδικασίες αφερεγγυότητας. Περαιτέρω, μεταξύ άλλων, θα εξεταστεί ο βαθμός στον οποίο η έννοια του ΚΚΣ αποτυγχάνει ή επιτυγχάνει στην αποτροπή καταχρηστικών αγορών φόρουμ σε βάρος των πιστωτών, η μεγάλη αλλαγή που επέφερε ο Κανονισμός 848/2015 προσθέτοντας στο V Κεφάλαιο τα άρθρα 56 έως 77, που αφορούν την αποτελεσματική διαχείριση των διαδικασιών αφερεγγυότητας για τις εταιρείες μέλη ομίλου εταιρειών και τέλος ιδιαίτερη μνεία θα γίνει στις δύο ίσως σημαντικότερες αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής ΔΕΕ), Eurofood και Interedil.el
dc.language.isogreen
dc.publisherΠανεπιστήμιο Κύπρου, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής / University of Cyprus, Faculty of Social Sciences and Education
dc.rightsAttribution-NoDerivs 3.0 Greece*
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen
dc.rightsOpen Accessen
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/gr/*
dc.titleΤο Κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη στις διασυνοριακές διαδικασίες αφερεγγυότηταςel
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesisen
dc.contributor.committeememberΧατζημιχαήλ, Νικήταςel
dc.contributor.departmentΤμήμα Νομικής / Department of Law
dc.subject.uncontrolledtermΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΗel
dc.subject.uncontrolledtermΚΚΣel
dc.subject.uncontrolledtermΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣel
dc.subject.uncontrolledtermΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑel
dc.subject.uncontrolledtermΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 1346/2000el
dc.subject.uncontrolledtermΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 848/2015el
dc.subject.uncontrolledtermCOMIen
dc.subject.uncontrolledtermEUROFOODen
dc.subject.uncontrolledtermINTEREDILen
dc.author.facultyΣχολή Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής / Faculty of Social Sciences and Education
dc.author.departmentΤμήμα Νομικής / Department of Law
dc.type.uhtypeMaster Thesisen
dc.contributor.orcidΠαπαδόπουλος, Θωμάς [0000-0002-6692-6119]
dc.contributor.orcidΧατζημιχαήλ, Νικήτας [0000-0001-5593-4853]
dc.gnosis.orcid0000-0002-6692-6119
dc.gnosis.orcid0000-0001-5593-4853


Files in this item

Thumbnail
Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record

Attribution-NoDerivs 3.0 Greece
Except where otherwise noted, this item's license is described as Attribution-NoDerivs 3.0 Greece