Not so happily ever after/ Πράγματα που ήδη υπάρχουν

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την ερμηνεία και την επανερμηνεία στοιχείων και πραγμάτων που ήδη υπάρχουν και τη διαχείριση τους στο χώρο. Αυτή η εργασία καταπιάνεται και μας συστήνει με εικαστική προσέγγιση πτυχές αντιπαράθεσης, από το ωραίο στη ρύπανση. Είναι εκπληκτικό το πώς ένας χώρος σχεδιασμένος για χαρούμενα συναισθήματα καταλήγει σε μια βιομηχανική εξάπλωση/ συνέχεια. Μέσα από αυτή την μελέτη, η πρόταση στοχεύει στη δημιουργία μιας προσωπικής ερμηνείας ενός υφιστάμενου περιβάλλοντος, επικαλύπτοντας το «βιομηχανικό» της τοπίο, όπου ο επισκέπτης μέσα από την εμπειρία του στο χώρο καταλήγει σε συμπεράσματα που θα μεταφέρει στη πραγματική του ζωή. Οι επισκέπτες, μέσα από την εμπειρία τους στο χώρο, μπορούν να είναι απλοί παρατηρητές υφιστάμενων καταστάσεων ή μέρος σε μια από τις πολλές οντότητες που συμμετέχουν σε ένα μοτίβο καταστάσεων του παρόντος. Η περιοχή μελέτης είναι ένα θεματικό πάρκο το οποίο έμεινε ξεχασμένο, όπου υπάρχει η φόρμα αλλά είναι παραμελειμένη, όπου μπορεί να υπάρχει μια ιστορία ή μια κατάσταση που παρέμεινε ατέλειωτη. Η μελέτη διερευνά με ποιο τρόπο και πώς διαχειριζόμαστε πράγματα τα οποία ήδη υπάρχουν σε ένα χώρο. Με ποιο τρόπο τα πράγματα που ήδη υπάρχουν και έχουν εντοπιστεί στο χώρο, θα γίνουν όχημα που μας μεταφέρει αλλού, σε θέματα που κρύβονται πίσω από αυτά όπως η μόλυνση, τα χαμένα παιδικά παιχνίδια που δεν υπάρχουν πλέον και οι μνήμες. Στο παραμυθένιο κόσμο, ο χώρος και ο χρόνος είναι πάντα κάτι το μακρινό, το φανταστικό και το μυθικό που ξεκινάει με την φράση «once upon a time» και εκτείνεται στην αιωνιότητα με το «they lived happily ever after». Η ιδέα του θραύσματος καθώς και οι χωροχρονικές εγγύτητες και αφηγήσεις αποτελούν σημαντικό κομμάτι στη παρούσα μελέτη, όπου εικόνες και τόποι επανέρχονται στο σήμερα. Η παρούσα εργασία αναδεικνύει μια σειρά εντάσεων, ανάμεσα σε αφηγήσεις και πραγματικότητες και ένα διάλογο μεταξύ του επισκέπτη και της κατάστασης με κοινό θέμα τα πράγματα που ήδη υπάρχουν, καθώς περιπλανιέται μέσα σε ένα τοπίο με αφηγήσεις από το παρελθόν. Αυτά τα στοιχεία και αντικείμενα που κάποτε μιλούσαν για αυτόν το παραμυθένιο κόσμο και αυτά που παράμειναν στο χώρο, τοποθετούνται σαν εκθέματα. Η πρόταση αποτελείται από από επιμέρους καταστάσεις, συμπυκνωμένες εμπειρίες. Μουσειοποιούνται πράγματα που συνήθως δεν αποτελούν έργα θαυμασμού και συλλογισμού, που είναι απομεινάρια, άχρηστα αντικείμενα και τενεκέδες αλλά γίνονται ένα ξεχωριστό έκθεμα. Οι επισκέπτες γίνονται παρατηρητές πραγμάτων που συνήθως δεν χρίζουν παρατήρησης και μέσω της πρότασης σχολιάζονται θέματα και επισημαίνεται η μεταιχμιακή σχέση ανάμεσα στο ωραίο και τη ρύπανση. Προτείνεται μια εμπειρία, όπου οι επισκέπτες περιπλανιόνται εν αγνοία στο χώρο και μέσω της εμπειρίας τους αντιλαμβάνονται ότι κάτι που φαίνεται αθώο ίσως τελικά να μην είναι.