Νεοελληνικές μεταφράσεις αρχαίου δράματος: η συμβολή του ψυχαρικού κύκλου με έμφαση στο έργο του Αλέξανδρου Πάλλη

Abstract

Στόχος της εργασίας είναι να συμβάλει στην έρευνα της πρόσληψης του αρχαίου δράματος μέσα από τις νεοελληνικές μεταφράσεις. Το πεδίο μελέτης είναι μεγάλο, ωστόσο υπάρχει ένα σημείο μείζονος σημασίας, τόσο για την πρόσληψη του αρχαίου δράματος στη νεοελληνική φιλολογία όσο και για την πορεία της μεταφραστικής τέχνης στα ελληνικά γράμματα, το οποίο θεωρούμε ότι δεν έχει μελετηθεί επαρκώς. Το κενό αυτό βρίσκεται στην έρευνα των πρώιμων δημοτικιστικών μεταφράσεων του αρχαίου δράματος, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν το γλωσσικό ζήτημα βρίσκεται σε έξαρση και η νεοελληνική μπαίνει σε νέα τροχιά με την είσοδο του Ψυχάρη. Νύξεις στο θέμα υπάρχουν αρκετές, σκορπισμένες στη βιβλιογραφία, εντούτοις λείπει μια επισταμένη έρευνα για την αντιμετώπιση του αρχαίου δράματος και ευρύτερα της αρχαίας πνευματικής κληρονομιάς από τον ψυχαρικό κύκλο. Αυτό που κάνει σημαντική τη μελέτη του εν λόγω θέματος είναι η αξίωση της δημοτικής ως συνέχειας της αρχαίας ελληνικής, καθώς και η έντονη μεταφραστική παραγωγή των ψυχαριστών σε ό,τι αφορά την αρχαία γραμματεία. Επίσης, οι κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις του θέματος ήταν (ίσως ακόμη να είναι) τόσο μεγάλες και έντονες, που απαιτούν από τη φιλολογική επιστήμη να ενσκήψει με προσοχή πάνω σε αυτό.