Η δόμηση της ταυτότητας στη βάση μιας εγγενούς διπολικότητας: Η βιοπολιτική, η γυμνή ζωή, η εμφυλοποίηση, η συντήρηση της πατριαρχίας. Σχολιάζοντας την Άκρα Ταπείνωση της Ρέας Γαλανάκη.

Abstract

Οι κρίσεις αποτελούν έναν από τους λειτουργικούς μηχανισμούς της εξουσίας προκειμένου να συντηρείται και να διασφαλίζει την ομαλότητα. Γι’ αυτό το φιλελεύθερο δημοκρατικό καθεστώς, το σύγχρονο βιοπολιτικό γίγνεσθαι «πλήττεται» διαρκώς από κρίσεις, οι οποίες ελαχιστοποιούν όλο και περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ποιότητα των συνθηκών διαβίωσης. Η οικονομική κρίση που πλήττει την Αθήνα της Άκρας Ταπείνωσης, της Ρέας Γαλανάκη, θέτει υπό αμφισβήτηση τη γενικότερη αξία της ζωής. Σ’ αυτή τη βάση, έχοντας ως κεντρικό άξονα την φιλοσοφία του Giorgio Agamben, η οποία συνίσταται στο σχηματισμό της κυριαρχίας και του κανόνα στη βάση μιας «γυμνής ζωής» που τίθεται σε κατάσταση εξαίρεσης, προχωρούμε στη διερεύνηση, αφενός, των χαρακτήρων της Τειρεσία και της Νύμφη, εμπερικλείοντάς τες στο δίπολο κυριαρχία vs γυμνή ζωή, κανονικότητα vs ετερότητα. Με γνώμονα την γυναικεία τους φύση, που πάντα τις συνοδεύει και τις καθορίζει, αναλύεται η ένταξή τους στο άσυλο, και μετέπειτα στον ξενώνα, όπως και οι βασικές ενέργειές τους: της αυτο-ονοματοθεσίας και της απαγορευμένης διαφυγής. Αφετέρου, εξετάζουμε τον χαρακτήρα του πασά από τον Βίο του Ισμαήλ Φερίκ πασά: spina nel cuore, της Γαλανάκη. Πρόκειται για μια φιγούρα στο όριο δύο κόσμων, του Αιγυπτιακού και του Ελληνικού, που τίθεται σε κατάσταση εξαίρεσης λόγω της απόκλισής του από την κανονικότητα της πατριαρχίας. Αφού αναλυθούν τα παραπάνω, θα γίνει μια προσπάθεια σύγκρισης της γυμνής ζωής του πασά και των δύο γυναικών: Τειρεσίας και Νύμφης. Ταυτόχρονα θα προτείνουμε ορισμένες λύσεις αλλαγής και ανάδυσης του γυναικείου φαντασιακού στον θεωρητικό άξονα των Luce Irigaray και Hélène Cixous.