Δίκαιο ανταγωνισμού και πιστωτικά ιδρύματα

Abstract

Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει την εφαρμογή των κανόνων του Δικαίου του Ανταγωνισμού στα Πιστωτικά Ιδρύματα. Συγκεκριμένα, η έρευνα αυτή διερεύνησε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αρμόδιες αρχές, στη διασφάλιση εφαρμογής των κανόνων του εν λόγω Δικαίου, των οποίων ο ρόλος, μεταξύ άλλων είναι να προστατεύουν τον ανταγωνισμό. Αρχικά, η έρευνα κατάφερε να επιβεβαιώσει ότι οι κανόνες του Δικαίου Ανταγωνισμού εφαρμόζονται σε Πιστωτικά Ιδρύματα. Ακόμη, παρουσίασε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ανά το παγκόσμιο, οι αρμόδιες αρχές, ή αλλιώς, οι Επιτροπές Ανταγωνισμού και τα Δικαστήρια, για την εφαρμογή των εν λόγω κανόνων. Συγκεκριμένα, κατά πόσο η Αρμόδια Αρχή μπορεί εύκολα να εντοπίσει την «απαράδεκτη» συμπεριφορά, ή διαφορετικά, την παραβατική νομοθετικά συμπεριφορά. Επιπρόσθετα, εξέτασε τη προσέγγιση και την άποψη των Δικαστηρίων, τόσο Ευρωπαϊκών, όσο και Διεθνή, σε σχέση με τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται από τα εν λόγω Ιδρύματα, καθώς επίσης, οι προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν για την ερμηνεία των νομοθετικών πλαισίων. Η μελέτη εξέτασε μόνο δύο από τα άρθρα από τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αφορούν το Δίκαιο Ανταγωνισμού. Το άρθρο 101, που απαγορεύει τις Συμπράξεις των Επιχειρήσεων και το άρθρο 102, το οποίο απαγορεύει την κατάχρηση της Δεσπόζουσας Θέσης των επιχειρήσεων. Στα πλαίσια της ανάλυσης των πιο πάνω πτυχών, έγινε σύγκριση μεταξύ των επικρατέστερων προσεγγίσεων, επί των κανόνων που διέπουν το Δίκαιο Ανταγωνισμού, από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Όπως αναφέρθηκε, μέσα από την περιγραφή του άρθρου 101 και 102 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναλύθηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Αρμόδιες Αρχές (περιλαμβανομένων και των Δικαστηρίων). Συγκεκριμένα, οι πρακτικές που ακολουθούνται, από τα Πιστωτικά Ιδρύματα, που έχουν ως αποτέλεσμα την νόθευση του Ανταγωνισμού. Παράλληλα, ερμηνεύτηκαν βασικές έννοιες των άρθρων, όπου επιβεβαιώθηκε ο έλεγχος των Πιστωτικών Ιδρυμάτων (ότι εμπίπτουν) από τους κανόνες του Δικαίου Ανταγωνισμού, ότι δηλαδή δεν αποτελεί ένας ξεχωριστός πυλώνας αλλά περιλαμβάνεται στον ευρύ ορισμό της «επιχείρησης» όπως αυτός ερμηνεύτηκε νομολογιακά. Επιπλέον και καθώς οι ανάγκες και η τεχνολογία συνεχώς διαφοροποιούνται και εξελίσσονται, σχολιάσθηκε εάν οι πιο πάνω πρακτικές και θέσεις των Αρμόδιων Αρχών, για την καταπολέμηση της νόθευσης του Ανταγωνισμού, επιτυγχάνουν την αποτροπή των Πιστωτικών Ιδρυμάτων και γενικότερα των επιχειρήσεων να προβαίνουν στις πράξεις αυτές. Στα πλαίσια του σχολιασμού αυτού, έγιναν κάποιες εισηγήσεις για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση νόθευσης ανταγωνισμού.