Η επίδραση των γονεϊκών τύπων συμπεριφοράς στο σχολικό εκφοβισμό και τη θυματοποίηση του εφήβου

Abstract

Σκοπός της έρευνας ήταν να διευρυνθούν στο κατά πόσο επηρεάζουν οι γονικοί τύποι συμπεριφοράς τον έφηβο στην πιθανή εκδήλωση σχολικού εκφοβισμού και θυματοποίησης και αν κατά πόσο το φύλο του γονέα έχει διαφορετική επίδραση στο παιδί. Πραγματοποιήθηκε ποσοτική έρευνα με δείγμα 268 εφήβων, της Α’ Γυμνασίου, ηλικίας 12-13 ετών, 242 μητέρες και 235 πατέρες. Το δείγμα προέρχεται από μια μεγαλύτερη διαχρονική έρευνα σε 4 χρονικές περιόδους, ηλικίας 12-15 ετών και περιλαμβάνει 1674 Ελληνοκύπριους έφηβους (50.1% κορίτσια) από 13 σχολεία της Κύπρου σε Λευκωσία, Λάρνακα και Λεμεσό. Από τα ερευνητικά δεδομένα αξιοποιήθηκαν οι κλίμακες μέτρησης, με τις οποίες αξιολογήθηκαν η θυματοποίηση – εκφοβισμός, και οι γονεϊκοί τύποι συμπεριφοράς. Από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων, όσον αφορά τους γονεϊκούς τύπους συμπεριφοράς, διαπιστώνεται σημαντική συσχέτιση του αυταρχικού πατέρα με την εμπλοκή των μαθητών στο φαινόμενο εκφοβισμού / θυματοποίησης και σημαντική συσχέτιση με αυτά τα φαινόμενα της αδιάφορης μητέρας και του αδιάφορου πατέρα σε σχέση με τα υπόλοιπα γονικά στυλ. Ακόμη φάνηκε πως η πατρική και μητρική απαιτητικότητα έχουν χαμηλή αρνητική συσχέτιση με τον εκφοβισμό και είναι στατιστικά σημαντικό, ενώ η πατρική απαιτητικότητα με την θυματοποίηση έχει υψηλή θετική συσχέτιση ενώ στην περίπτωση της μητέρας δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά. Τέλος, φάνηκε πως η μητρική παραχωρητικότητα και η μητρική ανταπόκριση έρευνα δεν είχαν μεταξύ τους σημαντική συσχέτιση. Αντίυθετα, στην περίπτωση του πατέρα η πατρική φροντίδα καθώς αυξανόταν, μειωνόταν η πατρική παραχωρητικότητα και ήταν στατιστικά σημαντικό. Τα αποτελέσματα σχολιάζονται υπό το πρίσμα των σύγχρονων ερευνητικών ευρημάτων και προτείνονται κατευθυντήριες γραμμές για την αξιοποίησή τους σε προγράμματα παρέμβασης για την αντιμετώπιση και πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού και της θυματοποίησης.