Το φαινόμενο της εμπορίας προσώπων, η νομοθετική και νομολογική αντιμετώπιση του στο πλαίσιο της διεθνούς και εθνικής έννομης τάξης.

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται το φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπων, ως σύγχρονη μορφή δουλείας. Πρόκειται για ένα διαχρονικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο διαπράττεται συχνά στο πλαίσιο του οργανωμένου εγκλήματος και συνιστά κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αρχικά θα επιχειρηθεί η παρουσίαση της έννοιας του όρου της εμπορίας ανθρώπων, οι εκφάνσεις που λαμβάνει το φαινόμενο της εμπορίας, τα αίτια και οι διαστάσεις που αυτό έχει λάβει, εξετάζοντας το ισχύον διεθνές, ευρωπαϊκό, ενωσιακό και εθνικό κανονιστικό πλαίσιο για την αντιμετώπισή του φαινομένου. Η εργασία επικεντρώνεται στο μεγαλύτερο τμήμα της στην νομολογία του ΕΔΑΔ, συγκεκριμένα αναφέρεται στην συστηματική παραβίαση του άρθρου 4 της ΕΣΔΑ από τα συμβαλλόμενα κράτη. Η νομολογία του Δικαστηρίου αποτέλεσε φάρο έμπνευσης για την νομοθεσία πολλών κρατών. Περεταίρω, συνέβαλε στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού δικαίου για την καταπολέμηση του εγκλήματος της εμπορίας ανθρώπων. Ακόμη, αναπτύσσεται η κριτική μου άποψη για την νομολογία του ΕΔΑΔ και επιχειρείται μία αξιολόγηση του ισχύοντος εθνικού πλαισίου για την εμπορία ανθρώπων. Τέλος, αναφέρονται μία σειρά πρακτικών και προτάσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου της εμπορίας ανθρώπων.