Associations and predictors of assertiveness and non-assertiveness in children and adolescents : the role of child characteristics and parenting practices

Abstract

Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να εξετάσει και να διευρύνει περαιτέρω το νομολογικό δίκτυο της έννοιας τη διεκδικητικής επικοινωνίας (assertiveness) που θεωρείται μια σημαντική κοινωνική και διαπροσωπική δεξιότητα και ένα κρίσιμο στοιχείο για την ψυχική ευημερία του ατόμου, την ανάπτυξη και αποτελεσματική κοινωνική λειτουργία. Συγκεκριμένα η ερευνητική μελέτη εστιάστηκε στη μελέτη της σχέσης αλλά και της επίδρασης συγκεκριμένων προσωπικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών του ατόμου αλλά και γονεϊκών πρακτικών στην εμφάνιση ή την έλλειψη διεκδικητικότητας, επιθετικότητας και την υποχωρητικότητας σε παιδιά και εφήβους. Πιο συγκεκριμένα εξετάστηκαν τα προσωπικά χαρακτηριστικά των παιδιών όπως η κοινωνική φοβία, η ψυχοπάθεια, η θυματοποίηση και η κοινωνική αποδοχή από συνομήλικους. Εννιακόσια δεκαέξι (916) παιδιά (365, αγόρια και κορίτσια 551 ηλικιακή ομάδα: 10-17 ετών) και χίλιοι εκατόν πενήντα πέντε γονείς (1155) συμμετείχαν στη μελέτη. Το δείγμα επιλέχθηκε τυχαία από δημόσια δημοτικά σχολεία των επαρχιών Λευκωσίας Λάρνακας, Πάφου και Αμμοχώστου. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν μέσω ερωτηματολογίων και βινιέτων. Από τα αποτελέσματα της μελέτης οι υποθέσεις σχετικά με το νομοθετικό δίκτυο της διεκδικητικής επικοινωνίας επιβεβαιώθηκαν. Όπως ήταν αναμενόμενο, η διεκδικητική επικοινωνία είχε θετική συσχέτιση αυτοπεποίθησης με τη ψυχική υγεία, δεξιότητες κοινωνικοποίησης και δεξιότητες διαχείρισης των συναισθημάτων, η υποχωρητικότητα είχε θετική συσχέτιση με το κοινωνικός άγχος και δυσκολίες κοινωνικοποίησης και η επιθετικότητα συσχετίστηκε με αντικοινωνικές συμπεριφορές. Επιπλέον παράγοντας φύλο φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην διεκδικητική επικοινωνία. Συμφώνα με τα δεδομένα της έρευνας τα κορίτσια πήραν ψηλότερες βαθμολογίες στην διεκδικητική συμπεριφορά ενώ τα αγόρια στην επιθετική συμπεριφορά. Σε σχέση με τις γονεϊκές πρακτικές και τη διεκδικητική συμπεριφορά τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι η διεκδικητική συμπεριφορά είναι θετικά συσχετισμένη και προβλέπεται από την θετικές γονεϊκές πρακτικές και αρνητικά συσχετισμένη με αρνητικές γονεϊκές πρακτικές.

Objectives: The present study aimed to examine and further develop the nomological network of assertiveness that is considered an important behavioral, social and interpersonal communication skill and a critical component for the individual’s mental wellbeing, development and effective social functioning. This research study investigates how specific personal, social characteristics and parenting variables, and their interactions, can predict appearance or absence of assertiveness, aggressiveness and submissiveness in children and adolescent. This study was designed to test which personal and social characteristics of children can predict assertiveness and mediate the relation between the parenting practices and assertive behaviour of children. Previous research has indicated that social skills of children are associated with the constructs of social anxiety, psychopathy, callous-unemotional traits, emotion regulation, temperament characteristics, social acceptance, victimization and parenting practices and so in this study we will specifically examine their relation with the specific social skill of assertiveness and the related behaviours of aggressiveness and submissiveness. Assertiveness is an important social skill for expressing ones opinion and needs through self-advocacy. Research has suggested that assertiveness in communication is a social skill, and attaining this skill is a critical component for mental wellbeing. It has also indicated that social skills are critical for the individual’s adjustment and functioning and in general are considered an equal and maybe even better predictor of later academic achievement than intellectual ability of children. Because of the significance of assertiveness in many aspects of a person’s development it is important to study what affects this vital communication skill. Method: Nine hundred and sixteen (916) children (365 boys and 551 girls; age range: 10-17 years old) and one thousand and hundred and fifty five (1155) parents participated in this study. The sample was randomly chosen from public primary schools of Nicosia Larnaca, Pafos and Ammochostos districts. The data was collected through questionnaires and vignettes. All the children completed the Children’s Assertiveness Inventory (CAI), the Children's Action Tendency Scale (CATS), the Social Phobia and Anxiety Inventory-Brief form (SPAI-B), the Egna Minnen av Barndoms Uppfostran - My memories of upbringing - Child version (EMBU-C), the Triarchic Psychopathy Measure (TriPM), the Self-Perception Profile for Children and Adolescents, Social Acceptance Subscale and the Student Survey of Bullying Behavior-Revised, while only 81 students completed the vignettes that were developed for the purposes of this study. Parents completed a demographic questionnaire, the Junior Temperament and Character Inventory for parents (JTCI), the Inventory of Callous- Unemotional Traits (ICU) for parents and the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire-short (CERQ-short). Results: In order to analyze the data the SPSS program was used while the quantitative SEM analysis using the program AMOS followed. From the results of this study’s hypotheses regarding the nomological network of assertiveness and the identification of the correlates and predictors of assertive and non-assertive behavior, results were mostly supported. As expected, assertiveness was overall related to mental health, positive socialization constructs and positive emotion regulation strategies, submissiveness was mostly related to anxiety constructs and poor socialization characteristics and aggressiveness was related to externalizing characteristics. Moreover regarding age and assertiveness relation it seems that age played an important role in the developmental course of assertiveness and aggressiveness with results showing that as children become older they tend to be more aggressive and less assertive. Furthermore gender also seems to play an important role in assertiveness, submissiveness and aggressiveness. According to the research findings of this study girls obtained higher scores in assertiveness and submissiveness and lower scores in aggressiveness. Regarding the relation of parenting practices and assertiveness this study’s results revealed that assertiveness was positively related and significantly predicted by emotional warmth and emotional rewards and negatively related and significantly predicted by overprotection and related to rejection while aggressiveness on the contrary was negatively associated and significantly predicted by emotional warmth and positively related and significantly predicted by overprotection and positively related to rejection. Finally mediation models revealed that some internal characteristics of the children like callous unemotional traits have a mediating role in the relation of parenting practices and assertive behavior.