The psychophysiology of intergroup anxiety in the Cyprus context

Abstract

Σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο ποικιλόμορφος και παγκοσμιοποιημένος, οι ταχείες κοινωνικές και πολιτικές μεταμορφώσεις οδηγούν στην ανάγκη καλύτερης κατανόησης της αλληλεπίδρασης μεταξύ ομάδων ανθρώπων. Ορισμένες μορφές διομαδικών συσχετίσεων, όπως η διομαδική αρνητική προκατάληψη και οι μεροληψίες, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ενδέχεται να οδηγήσουν σε βίαιες συγκρούσεις και διαχωρισμό με βάση την ιδιότητα μέλους εθνικής ομάδας. Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης η συναισθηματική διάσταση της προκατάληψης εξετάζεται μέσω πολλαπλών δεικτών. Συγκεκριμένα, μετρήσαμε την ενεργοποίηση του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ενδεικτικό του συναισθήματος προτού επέλθει στη συνείδηση) μετά την δημιουργία συνθηκών ταύτισης με την ένδο-ομάδα με την έκθεση των ελληνοκύπριων συμμετεχόντων σε υποτιθέμενους Τουρκοκύπριους απεικονισμένοι σε οθόνη σε μορφή φωτογραφιών, και υποτιθέμενους Ισπανούς (ομάδα ελέγχου) επίσης απεικονισμένοι με τον ίδιο τρόπο. Μέσα από αυτή τη μελέτη εξετάσαμε πώς η προ-συνειδητή προκατάληψη, υπό τη μορφή διομαδικού άγχους, ξεδιπλώνεται σε ένα απλό πειραματικό μοντέλο προβολής εικόνων, το οποίο είναι ένας τύπος επαφής παρόμοιας με την έκθεση, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τους σχετικούς με την Κύπρο παράγοντες που σχετίζονται με το συγκεκριμένο πλαίσιο. Επιπρόσθετα, εξετάσαμε κατά πόσον η επαφή μεταξύ των δύο κύριων εθνικών ομάδων στην Κύπρο, οι οποίες διαχωρίστηκαν ιστορικά και πολιτικά κατά μήκος των φυσικών γραμμών, επηρέασε το διομαδικό άγχος στις διάφορες πειραματικές συνθήκες. Τέλος, εξετάσαμε μια σειρά άλλων εμπειρικά προερχόμενων ατομικών μεταβλητών σε σχέση με την διομαδική προκατάληψη, όπως η προσωπικότητα και οι πολιτικές πεποιθήσεις, και κατά πόσο το διομαδικό άγχος μεσολαβεί στην επίδρασή τους στην διομαδική επαφή και στις αρνητικές στάσεις απέναντι στην εξω-ομάδα. Τα ευρήματα μας υποδεικνύουν ότι υπήρχαν διαφορές στην αυτόνομη ανταπόκριση μεταξύ πειραματικών συνθηκών με βάση την επαγωγή που έλαβαν, με την ομάδα που πίστευε ότι είδε εικόνες Τουρκοκύπριων να επιδεικνύουν την υψηλότερη αμυντική αυτόνομη αντιδραστικότητα. Η επαφή μεταξύ ομάδων εξάλειψε τις διαφορές στην μεταξύ συνθηκών στην μέτρηση της αγωγιμότητα του δέρματος αλλά όχι στην μέτρηση του αιφνιδιασμού.. Τέλος, το αυτό-αναφερόμενο διομαδικό άγχος δεν είχε επίδραση διαμεσολάβησης μεταξύ των μεταβλητών που εξετάστηκαν, αλλά ήταν επιτυχής μόνο στην πλήρη μεσολάβηση της επίδρασης της συμπονετικής ανησυχίας στις αρνητικές στάσεις απέναντί στην εξω-ομάδα Τα αποτελέσματα των αναλύσεων μας για το φύλο δείχνουν ότι το φύλο των ερεθισμάτων (εικόνες) διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή των αντιδράσεων, ενώ το φύλο των συμμετεχόντων δεν είχε αξιοσημείωτο αντίκτυπο.

In a world that is quickly becoming increasingly diverse and global, rapid social and political transformations mean that a better understanding of interaction between identified groups of people (intergroup relations) becomes crucial. Certain types of intergroup relations, such as intergroup bias and prejudice, are of particular interest, as they may lead to violent conflict and segregation. Within the context of this study the affective dimension of prejudice is examined through multiple indices. Particularly we measured activation of the autonomous nervous system (indicative of preconscious emotion) after eliciting maximal social identity saliency by exposing Greek Cypriot participants (ingroup) to contact with supposed Turkish Cypriots (outgroup) and supposed Spaniards (control group) in a picture viewing paradigm. Through this study we examined how preconscious prejudice in the form of intergroup anxiety unfolds in a simple experimental picture viewing paradigm, which is a type of contact akin to exposure, while keeping in mind contextual factors that are relevant to Cyprus (i.e. no physical cues of difference between ingroup and outgroup faces) and relevant in general (i.e. gender). In addition, we examined whether intergroup contact between the two major ethnic groups in Cyprus, who have been historically and politically segregated along physical lines, altered group differences in intergroup anxiety. Finally, we examined a host of other empirically derived individual difference variables in relation to prejudice, such as personality and political attitudes, and the capacity of self-reported intergroup anxiety to mediate their effect on intergroup contact and negative outgroup attitudes. Our results indicate that there were differences in autonomous responding between groups based on the induction they received, with the group who believe they were witnessing pictures of Turkish Cypriots eliciting the highest defensive reactivity in the form of skin conductance and startle potentiation. Intergroup contact eliminated differences in group responding on skin conductance but not startle reactivity. And finally, self-reported intergroup anxiety did not have a cross-cutting mediation effect between the variables examined, rather, it was only successful in fully mediating the effect of empathic concern on negative outgroup attitudes. The results of our analyses on gender indicate that the sex of stimulus played a large role in altering responses, whereas gender of participants did not have a noteworthy impact.