Unravelling the network structure of alexithymia and identifying pathways linking alexithymia with depression and other health conditions

Abstract

Οι διαφωνίες σχετικά με τον ορισμό της αλεξιθυμίας εμπόδισαν την κατανόηση των μηχανισμών που προδιαθέτουν τα αλεξιθυμικά άτομα να αναπτύξουν σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα. Δεν είναι ξεκάθαρο αν η αλεξιθυμία περιλαμβάνει ανωμαλίες στις ικανότητες ρύθμισης συναισθημάτων, στη φυσιολογική και υποκειμενική διέγερση, στην οπτική σάρωση προσώπων, και στην άδηλη μνήμη. Δεδομένου ότι διαταραχές στις πιο πάνω διαδικασίες εμπλέκονται στην ανάπτυξη και διατήρηση ιατρικών προβλημάτων, η κατανόηση των επιδράσεων της αλεξιθυμίας σε αυτές αναμένεται να συμβάλει στον εντοπισμό παθογόνων μηχανισμών που συνδέουν την αλεξιθυμία με προβλήματα υγείας. Η παρούσα διατριβή επιχειρεί να καλύψει τα προαναφερθέντα κενά. Πιο συγκεκριμένα, το Κεφάλαιο 1 παρέχει τις υπάρχουσες γνώσεις σχετικά με πιθανούς παθογόνους μηχανισμούς που συνδέουν την αλεξιθυμία με ιατρικά προβλήματα. Το Κεφάλαιο 2 διερευνά τη δομή της αλεξιθυμίας μέσω ανάλυσης δικτύου και διερευνητικής ανάλυσης γραφημάτων. Το Κεφάλαιο 3 εξετάζει τη σχέση μεταξύ αλεξιθυμικών χαρακτηριστικών, καταθλιπτικών συμπτωμάτων και ικανοτήτων ρύθμισης συναισθημάτων μέσω ανάλυσης δικτύου. Τα Κεφάλαια 4 και 5 χρησιμοποιούν ένα έργο παθητικής παρακολούθησης προσώπων για να εξετάσουν τη σχέση μεταξύ αλεξιθυμίας και φυσιολογικής και υποκειμενικής διέγερσης κατά την επεξεργασία προσώπων, καθώς και τον αρχικό προσανατολισμό της προσοχής και τη διατηρημένη προσοχή προς τα μάτια και το στόμα των προσώπων. Τα Κεφάλαια 6 και 7 χρησιμοποιούν ένα έργο συναισθηματικής προέγερσης για να μελετήσουν της μερολήψιες της άδηλης μνήμης και τις αντίστοιχες αντιδράσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος στην αλεξιθυμία. Βρέθηκε ότι η αλεξιθυμία περιλαμβάνει πέντε παράγοντες: δυσκολίες αναγνώρισης συναισθημάτων (ΔΑΣ), δυσκολίες αναγνώρισης συμπτωμάτων, εξωτερικά προσανατολισμένη σκέψη (ΕΠΣ), περισπασμός, και δυσκολίες περιγραφής συναισθημάτων (ΔΠΣ), με συγκεκριμένες ΔΠΣ να αποτελούν κεντρικά χαρακτηριστικά. Η αλεξιθυμία συνδεόταν με μειωμένο αρχικό προσανατολισμό προς τα μάτια προσώπων που υποδείκνυαν χαμηλά επίπεδα χαράς, λιγότερη επίδραση της προέγερσης θυμωμένων προσώπων και θετικών λέξεων, και υπερ-επαγρύπνηση της περιοχής των ματιών των λυπημένων προσώπων. Οι ΔΑΣ παρουσίασαν μειωμένη υποκειμενική διέγερση και διατηρημένη προσοχή προς τα μάτια κατά την επεξεργασία ουδετέρων προσώπων, λιγότερη επίδραση της προέγερσης θυμωμένων προσώπων και θετικών λέξεων, αυξημένη φυσιολογική διέγερση κατά την προσμονή συναισθηματικών ερεθισμάτων, αυξημένη παρασυμπαθητική απόσυρση στα αρνητικά ερεθίσματα, και αυξημένη διατηρημένη προσοχή στο στόμα των θυμωμένων προσώπων. Παράλληλα, συνδεόταν με τα γνωστικά-συναισθηματικά συμπτώματα της κατάθλιψης μέσω εμπειρικής αποφυγής. Η ΕΠΣ συνδεόταν με αυξημένη φυσιολογική διέγερση στα λυπημένα πρόσωπα και στη προσμονή συναισθηματικών ερεθισμάτων. Οι ΔΠΣ παρουσίασαν μειωμένο αρχικό προσανατολισμό προς τα μάτια προσώπων που έδειχναν χαμηλά επίπεδα χαράς, λιγότερη επίδραση της προέγερσης θυμωμένων προσώπων και υπερ-επαγρύπνηση προς τα μάτια λυπημένων προσώπων, ενώ συνδέονταν με τα γνωστικά-συναισθηματικά συμπτώματα της κατάθλιψης μέσω εκφραστικής καταστολής. Συνολικά, η αλεξιθυμία και οι ΔΠΣ παρουσιάζουν διαταραχές στη πρώιμη γνωστική επεξεργασία των συναισθηματικών ερεθισμάτων, η ΕΠΣ στην αυτόνομη αντιδραστικότητα κατά την επεξεργασία λυπημένων προσώπων και την αναμονή συναισθηματικών ερεθισμάτων, ενώ οι ΔΑΣ στη πρώιμη και μεταγενέστερη γνωστική επεξεργασία και στη αυτόνομη αντιδραστικότητα κατά τη προσμονή συναισθηματικών ερεθισμάτων και την επεξεργασία δυσάρεστων ερεθισμάτων. Αυτές οι διαταραχές μπορούν να εξηγήσουν τα προβλήματα στην αναγνώριση συναισθημάτων, τις ακατάλληλες αντιδράσεις, και τις διαπροσωπικές δυσκολίες στην αλεξιθυμία. Τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι οι διαφορετικοί παράγοντες της αλεξιθυμίας παρουσιάζουν διαφορετικούς τύπους συναισθηματικής απορρύθμισης κάτω υπό διαφορετικές συνθήκες, αντανακλώντας ξεχωριστούς μηχανισμούς που συμβάλλουν σε ιατρικά προβλήματα.

Disagreements about the definition of alexithymia hindered empirical progress in understanding the mechanisms predisposing alexithymic individuals to develop somatic and psychological symptoms. It remains unclear whether alexithymia entails aberrations in objective and subjective emotion regulation abilities, physiological and subjective arousal, visual face scanning, and implicit memory. Given that disturbances in the aforementioned processes are implicated in the development and maintenance of health problems, understanding the impact of alexithymia on these processess will advance the knowledge about pathogenic mechanisms linking alexithymia with such problems. Therefore, the current thesis attempts to address all the aforementioned gaps. More precisely, Chapter 1 provides the state-of-art for potential disease-prone mechanisms connecting alexithymia with health conditions. Chapter 2 explores the network topology of alexithymia, through network analysis and exploratory graph analysis. Chapter 3 investigates the relationship between alexithymic traits, depressive symptoms, and objective and subjective emotion regulation abilities through network analysis. Chapters 4 and 5 use an affective passive face-viewing task to examine the associations between alexithymia and autonomic and subjective arousal during the processing of faces and initial orienting and sustained attention toward the eyes and mouth regions respectively. Lastly, Chapter 6 and Chapter 7 use an affective priming task to investigate implicit memory biases and autonomic responses during affective priming in alexithymia respectively. Findings support that alexithymia includes five item communities; difficulties identifying feelings (DIF), difficulties identifying symptoms, externally oriented thinking (EOT), distraction and difficulties describing feelings (DDF), with items belonging in DDF being the most central. Overall, total alexithymia was associated with less initial orienting toward the eyes region of faces depicting low levels of joy and affective priming effects of angry face and positive verbal primes, and increased vigilance toward the eyes region of sad faces. However, DIF showed reduced subjective arousal and sustained attention toward the eyes region during the processing of neutral faces, less affective priming effects of angry faces and positive verbal primes, and increased anticipatory physiological arousal, parasympathetic withdrawal during the processing of negative stimuli, and sustained attention toward the mouth region of angry faces. DIF was also associated with the cognitive-affective symptoms of depression, through experiential avoidance. EOT exhibited heightened physiological reactivity to sad faces, and anticipatory physiological arousal. DDF showed decreased initial orienting toward the eyes of faces depicting low levels of joy, and affective priming effects of angry faces and heightened initial orienting toward the eyes of sad faces, while it was connected with cognitive-affective symptoms of depression through expressive suppression. Taken together, alexithymia and DDF entail aberrations in early cognitive processing of emotional material, EOT in autonomic reactivity during the processing of sad faces and anticipation of emotional stimuli, whereas DIF in both early and late cognitive processing and autonomic function during anticipation of emotional stressors and unpleasant stimuli. The aforementioned disturbances might explain imprecise emotion recognition and inappropriate responses in alexithymia, and thus interpersonal difficulties. Our findings support that the different components of alexithymia exhibit different types of emotion dysregulation under different conditions, reflecting distinct pathways resulting in illness-related conditions.