A mixed methods approach to understanding how parental practices, self-efficacy and cognitive attributions relate to subtypes of conduct problems and callous-unemotional traits

Abstract

Στόχος: Αυτή η διατριβή εστιάζει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι γονικές πρακτικές, η αυτο-αποτελεσματικότητα και οι γνωστικές αποδόσεις σχετίζονται με υποτύπους Προβλημάτων Συμπεριφοράς (ΠΣ) και Χαρακτηριστικά σκληρότητας (ΧΣ). Χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση μεικτών μεθόδων, ο στόχος της παρούσας μελέτης στο σύνολό της ήταν να διερευνήσει τις διαφορές μεταξύ των υπότυπων παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς και επιπλέον, να διερευνήσει πώς η Γονική Αυτό-αποτελεσματικότητα (PSE) και οι γνωστικές αποδόσεις διαφέρουν σε αυτές τις δύο ομάδες και πώς μπορεί να επηρεάσουν την αντίδραση των γονέων στην κακή συμπεριφορά του παιδιού. Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε σχεδιασμός μεικτών μεθόδων, με την χρήση ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων. Στη Μελέτη 1 συλλέξαμε δεδομένα από 428 γονείς (42 πατέρες, 385 μητέρες και 1 κηδεμόνες) παιδιών ηλικίας 7-12 ετών (Mage=9,96, SD= 1,41, 50,4% αγόρια). Οι γονείς συμπλήρωσαν μια σειρά από ερωτηματολόγια τα οποία μετρούσαν προβλήματα συμπεριφοράς, χαρακτηριστικά σκληρότητας, γονικό άγχος, τη τάση παραίτησης και την αρνητική διάθεση των γονέων όσον αφορά στο ρόλο τους (π.χ. θυμός, θλίψη, άγχος). Διαχωρίσαμε τους συμμετεχόντες σε τρεις ομάδες: ΠΣ, ΠΣ+ΧΣ και Ομάδα ελέγχου. Για να διερευνήσουμε τις διαφορές των ομάδων, πραγματοποιήσαμε μια Πολυμεταβλητή ανάλυση Συνδιακύμανσης (MANCOVA), με συμμεταβλητές την ηλικία και το φύλο. Στη Mελέτη 2 συλλέξαμε τόσο ποσοτικά δεδομένα, με τη χορήγηση ενός ερωτηματολογίου που αξιολογούσε διαφορετικούς τομείς PSE, όσο και ποιοτικά δεδομένα τόσο για την PSE όσο και για τις γονικές αποδόσεις. Πραγματοποιήσαμε 15 συνεντεύξεις (5 μητέρες από κάθε ομάδα: ΠΣ, ΠΣ+ΧΣ και Ομάδα ελέγχου). Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης (ANOVA) για την ανάλυση των ποσοτικών δεδομένων και θεματική ανάλυση για τα ποιοτικά δεδομένα. Αποτελέσματα: Η μελέτη 1 παρείχε στοιχεία ότι οι γονείς των ομάδων ΠΣ και ΠΣ+ΧΣ χρησιμοποιούν περισσότερη σωματική τιμωρία από την ομάδα ελέγχου. Οι γονείς στην ομάδα ΠΣ+ΧΣ ανέφεραν σημαντικά πιο αρνητική συναισθηματική κατάσταση (αίσθημα θυμού, λύπη, άγχος) και μεγαλύτερη δυσφορία που σχετίζεται με το γονικό τους ρόλο. Οι γονείς των ομάδων ΠΣ και ΠΣ+ΧΣ ανέφεραν περισσότερες συγκρούσεις και υψηλότερη τάση παραίτησης, ωστόσο στα ίδια επίπεδα με τους γονείς της ομάδας ΠΣ. Τα ευρήματα της μελέτης 2 έδειξαν ότι οι γονείς στην ομάδα ΠΣ και ΠΣ+ΧΣ ανέφεραν ότι αποδίδουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους στην πρόθεση, την οποία συνέδεσαν με πιο αρνητικά συναισθήματα και πιο αρνητικές γονικές πρακτικές. Από την άλλη πλευρά, οι γονείς όλων των ομάδων ανέφεραν ότι απέδωσαν τη συμπεριφορά του παιδιού τους και σε ακούσιες αιτίες. Τελευταία κατηγορία γνωστικών αποδόσεων ήταν αυτή που οι μητέρες ανέθεσαν το λάθος στους εαυτούς τους. Αυτή η κατηγορία συνδέθηκε με ενοχές από τους γονείς και οδήγησε σε περισσότερη προσπάθεια εκ μέρους τους για να κατανοήσουν τους λόγους πίσω από τη συμπεριφορά του παιδιού και τελικά λιγότερες αρνητικές αντιδράσεις, όπως ανέφεραν. Λαμβάνοντας υπόψη τη γονική αυτό-αποτελεσματικότητα, οι γονείς, ανεξαρτήτως ομάδας, ανέφεραν ότι αισθάνονται πιο ικανοί στην κατανόηση των συναισθημάτων των παιδιών τους και λιγότερο ικανοί στο να θέτουν όρια. Είναι ενδιαφέρον ότι μόνο οι μητέρες από την ομάδα ΠΣ+ΧΣ ανέφεραν επίσης την εκπλήρωση των βιολογικών αναγκών των παιδιών τους ως τομέα ικανότητας. Συζήτηση: Τα συνολικά ευρήματα της διατριβής υπογραμμίζουν τη σημασία της διερεύνησης των γονικών πρακτικών γονικής καθώς και της συναισθηματικής κατάστασης του γονέα στο σχεδιασμό αποτελεσματικών προγραμμάτων θεραπείας. Η γονική αυτό-αποτελεσματικότητα και οι γνωστικές αποδόσεις είναι δύο μεταβλητές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν «κινητήρια δύναμη» για να αλλάξουν θετικά τις γονικές πρακτικές.

Objective: This thesis focuses on understanding how parental practices, self-efficacy and cognitive attributions relate to subtypes of Conduct Problems (CP) and Callous-Unemotional (CU) traits. Using a mixed methods approach the aim of the current study as a whole was to explore differences regarding parenting in relation to CP subtypes, further we aimed to investigate how Parental Self-Efficacy (PSE) and cognitive attributions differ in these two groups. We were also interested in investigating how PSE and cognitive attributions might be influencing parental responses to the child’s misbehavior. Method: A mixed methods design was used, by applying both interviews and a battery of questionnaires. In Study 1 we collected data from 428 parents (42 fathers, 385 mothers and 1 guardians) of children aged 7-12 years old (Mage=9.96, SD= 1.41; 50.4% boys). Parents completed a battery of questionnaires measuring conduct problems, callous-unemotional traits, parental practices (e.g. positive parenting, corporal punishment, inconsistent discipline), parental distress, give up, parent-child conflicts and negative emotional state of the parents (i.e., anger, sadness, anxiety). We assigned participants to three groups: CP-only, CP+CU and Control. To investigate group differences, we conducted a Multivariate analysis of Covariance (MANCOVA), with age and gender as covariates. In study 2 we collected both quantitative data by administering a questionnaire assessing different domains of PSE and qualitative data for both PSE and parental attributions. We conducted 15 interviews (5 mothers from each group: CP-only, CP+CU and Control). One-way ANOVA was used for the analysis of quantitative data, and thematic analysis for the qualitative data. Results: Study 1 provided evidence that parents of the CP and CP+CU groups use more corporal punishment than the normative group. Parents of children in the CP+CU group reported significantly more negative emotional state (feeling of anger, sadness, anxiety) and more parent related distress. Parents in the CP+CU groups reported more conflicts and a higher tendency to give up, compared to controls. Study 2 findings showed that parents in the CP and CP+CU group reported that they attribute their child’s behavior to intention, which they connected it with more negative feelings and more intense parental practices. On the other hand, parents children both with CP and without CP, reported that they attributed child’s behavior to unintentional reasons. Last category of attributions was the one that mothers assigned the fault to themselves. This was connected to guilts from parents and it led to more effort on their behalf to understand the reasons behind the child’s behavior and eventually less negative responses. Considering PSE, parents from all groups mentioned that they feel more competent in understanding the feelings of their children and less competent in setting boundaries. Interestingly, only mothers from the CP+CU group also mentioned the fulfilling of their children’s biological needs as an area of competency. Conclusion: Overall findings of this thesis highlight the importance of considering multiple parenting practices as well as the parent’s emotional state in the design of effective treatment programs. PSE and cognitive attributions are two variables which could be “driving forces” to alter positively parental practices.