Cultivating Personal and Systemic Resilience in the Elite Football Context

Abstract

The science of Sport Psychology is gaining prominence in modern football as an increasing number of individuals and teams seek the assistance of qualified sport psychologists (Tod et al., 2017). However, there is a notable absence of football-specific studies exploring resilience in the demanding context of football, highlighting the need for a deeper understanding of the specific needs and challenges faced by football players (Strudwick, 2016a). Therefore, this study has a twofold purpose. The first aim is to investigate how resilience operates in the unique context of football by describing potential stressful conditions and obstacles faced by aspiring footballers, identifying personal and systemic sources of resilience that enable footballers to adapt to adversity and stressors, and finally suggesting what constitutes positive adaptation and maladaptation. The second aim is to propose a multisystemic program and provide suggestions on how resilience can be cultivated within the context of football. To achieve these objectives, a grounded theory approach and qualitative interview procedures were employed, as to the best of our knowledge there are no existing theories explaining the relationship between resilience and football success. The consolidated interview responses of 20 successful and less successful youth and adult footballers (8 former or active professional football players who reached and maintained excellence, 4 active aspiring youth, 4 former youth who dropped out and finally 4 professionals who failed to maintain excellence) served as the basis for the grounded theory development. The findings of this study reveal that the modern football reality imposes numerous demands, stressors, and obstacles on football performers. Football players are expected to function within a highly complex social and organizational environment, which significantly influences their performance. Through a dynamic interplay between the faced stressful conditions, the player's environment, their football talents, and their burning desire to succeed, six sources of personal resilience emerge: (a) Coachability and Growth Mindset, (b) High Professional Ethics and Conscientiousness, (c) Self-Confidence and Self-Efficacy, (d) Ability to Develop and Activate an Appropriate Supportive Network, (e) Ability to Collaborate and be a Positive Team Member, and (f) Ability to Control and Regulate Emotions. These sources of resilience are closely associated with football success and excellence. They can be cultivated and further developed to foster positive adaptation, facilitate effective responses, and establish a foundation for aspiring football players to achieve success. Building upon resilience-related theories and the data collected vii and analysed in this study, specific approaches are proposed to promote the necessary sources of resilience. Taking a holistic and systemic approach, this study suggests a resilience program for football associations, football clubs, academies, parents, or individual football players seeking to develop resilience for sustained success. In conclusion, this research contributes to the field of sport psychology and football by addressing the gap in football-specific studies on resilience. By identifying the sources of resilience and proposing a multisystemic resilience program, this study offers insights and practical applications for enhancing the development, performance, and well-being of aspiring football players. Further research is needed to explore potential limitations of the proposed program and expand our understanding of resilience in football.

Η επιστήμη της Αθλητικής Ψυχολογίας κερδίζει έδαφος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο καθώς ολοένα και περισσότεροι ποδοσφαιριστές και ομάδες αναζητούν τη βοήθεια προσοντούχων αθλητικών ψυχολόγων (Tod et al., 2017). Παρόλα αυτά φαίνεται να υπάρχει μια σημαντική απουσία μελετών που να διερευνούν την ανθεκτικότητα στο απαιτητικό πλαίσιο του ποδοσφαίρου, και οι οποίες να συμβάλουν ενδεχομένως σε μια καλύτερη κατανόηση των ειδικών αναγκών και προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι επίδοξοι αλλά και επαγγελματίες ποδοσφαιριστές (Strudwick, 2016a). Η παρούσα μελέτη λοιπόν έχει διπλό σκοπό. Ο πρώτος στόχος είναι να διερευνήσει και να εντοπίσει πτυχές και παραμέτρους τις ανθεκτικότητας στο ξεχωριστό πλαίσιο του ποδοσφαίρου. Να διαπιστωθούν και να περιγραφούν πιθανοί στρεσογόνοι παράγοντες και εμπόδια που συχνά αντιμετωπίζουν οι επίδοξοι ποδοσφαιριστές, να εντοπιστούν προσωπικές και συστημικές πηγές ανθεκτικότητας που επιτρέπουν στους ποδοσφαιριστές να προσαρμοστούν στις αντιξοότητες και τους στρεσογόνους παράγοντες και, τέλος, να εντοπίσει και να προτείνει ενδείξεις θετικής προσαρμογής ή δυσπροσαρμογής σε διαφορετικές καταστάσεις. Ο δεύτερος στόχος αυτής της διατριβής είναι να προτείνει ένα πολυσυστημικό πρόγραμμα και να καταθέσει προτάσεις για το πώς μπορεί να καλλιεργηθεί η ανθεκτικότητα στο πλαίσιο του ποδοσφαίρου. Για την επίτευξη αυτών των στόχων, χρησιμοποιήθηκε ποιοτική μεθοδολογία και υιοθετήθηκε η προσέγγιση της θεμελιωμένης θεωρίας. Η προσέγγιση αυτή κρίθηκε ως η καταλληλότερη αφού μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχουν υφιστάμενες θεωρίες που να εξηγούν τη σχέση μεταξύ ανθεκτικότητας και ποδοσφαιρικής επιτυχίας. Η συλλογή δεδομένων έγινε μέσα από τη χρήση ημι-δομημένων συνεντεύξεων. Συνολικά, 20 επιτυχημένοι και λιγότερο επιτυχημένοι νεαροί και ενήλικες ποδοσφαιριστές (8 εν ενεργεία ή πρώην επαγγελματίες ποδοσφαιριστές οι οποίοι κατάφεραν να κατακτήσουν και να διατηρήσουν την αριστεία, 4 εν ενεργεία νεαροί ποδοσφαιριστές, 4 νεαροί που εγκατέλειψαν και 4 επαγγελματίες που δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την ποδοσφαιρική αριστεία παρόλο που έφθασαν εκεί) συμμετείχαν στην έρευνα και συνέβαλαν στην ανάπτυξη της θεμελιωμένης θεωρίας. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης φανερώνουν πως η σύγχρονη ποδοσφαιρική πραγματικότητα προτάσσει πολυάριθμες απαιτήσεις, στρεσογόνες καταστάσεις και εμπόδια προς όσους επιχειρούν να κατακτήσουν και να διατηρήσουν την ποδοσφαιρική αριστεία. Οι ποδοσφαιριστές αναμένεται να λειτουργούν μέσα σε ένα εξαιρετικά περίπλοκο κοινωνικό και οργανωσιακό περιβάλλον, το οποίο επηρεάζει σημαντικά την απόδοσή τους. Μέσα από μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ των στρεσογόνων καταστάσεων, του περιβάλλοντος του αθλητή, των συγκριτικών τους πλεονεκτημάτων και της διακαούς επιθυμίας του για επιτυχία, αναδύονται έξι πηγές ανθεκτικότητας: (α) Ικανότητα εκπαίδευσης και νοοτροπία ανάπτυξης, (β) Υψηλή επαγγελματική ηθική και ευσυνειδησία, (γ) Αυτοπεποίθηση και αυτοαποτελεσματικότητα, (δ) Ικανότητα δημιουργίας και ενεργοποίησης κατάλληλου υποστηρικτικού δικτύου, (ε) Ικανότητα συνεργασίας και ανάδειξης ως θετικού μέλους μιας ομάδας και τέλος (στ) Ικανότητα ελέγχου και ρύθμισης συναισθημάτων. Αυτές οι πηγές ανθεκτικότητας συνδέονται στενά με την επιτυχία και την αριστεία του ποδοσφαίρου. Μπορούν να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν περαιτέρω για να επιφέρουν την επιτυχία και τη θετική προσαρμογή σε διαφορετικές καταστάσεις, και να αποτελέσουν έτσι τη βάση πάνω στην οποία θα στηρίξουν την επιτυχία τους οι επίδοξοι ποδοσφαιριστές. Από την συλλογή και ανάλυση των δεδομένων της παρούσας μελέτης αλλά και από την υφισταμένη βιβλιογραφία που σχετίζεται με τη μελέτη της ανθεκτικότητας, προτείνονται συγκεκριμένες προσεγγίσεις οι οποίες φαίνεται να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την καλλιέργεια των απαραίτητων πηγών ανθεκτικότητας. Υιοθετώντας μια ολιστική και συστημική προσέγγιση, αυτή η εργασία προτείνει ένα πολυσυστημικό πρόγραμμα ανθεκτικότητας που αφορά ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και αρμόδια σώματα, ποδοσφαιρικούς συλλόγους, ακαδημίες, προπονητές, γονείς ή και μεμονωμένους ποδοσφαιριστές που επιθυμούν να εφαρμόσουν πολιτικές, να λάβουν πρωτοβουλίες και να αναλάβουν δράση για ανάπτυξη και καλλιέργεια της ανθεκτικότητας στο ποδόσφαιρο. Κλείνοντας, η παρούσα έρευνα φιλοδοξεί να συμβάλει στην επέκταση της υφιστάμενης γνώσης αναφορικά με τη μελέτη και την κατανόηση της ανθεκτικότητας στο πλαίσιο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Μέσα από την εκτενή περιγραφή στρεσογόνων παραγόντων, τον εντοπισμό απαραίτητων πηγών ανθεκτικότητας και την παράθεση ενός πολυσυστημικού προγράμματος ανθεκτικότητας, αυτή η μελέτη προσφέρει ιδέες και πρακτικές εφαρμογές για τη βελτίωση της απόδοσης, την ανάπτυξη της ανθεκτικότητας αλλά και της ευημερίας των επίδοξων ποδοσφαιριστών. Απαιτείται εντατική και εις βάθος διερεύνηση για να απαντηθούν και να διαπιστωθούν πιθανοί περιορισμοί του προτεινόμενου προγράμματος και να διευρυνθεί η συνολική κατανόησή και επεξήγηση της ανθεκτικότητας στο πλαίσιο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.