Dealing with public speaking anxiety via VR Technology: assessing new directions in exposure treatment mechanisms

Abstract

Η παρούσα διδακτορική διατριβή περιλαμβάνει τρεις ανεξάρτητες αλλά αλληλοσυνδεόμενες μελέτες οι οποίες διερευνούν το Άγχος της Δημόσιας Ομιλίας (ΑΔΟ). Η μελέτη 1, παρουσιάζει εικονικές συνθήκες δημόσιας ομιλίας μέσω τεχνολογίας εικονικής πραγματικότητας. Στόχος είναι η διερεύνηση της ικανότητας συγκεκριμένων εικονικών συνθηκών στην πυροδότηση υποκειμενικής και ψυχοφυσιολογικής διέγερσης σε άτομα με ή χωρίς ΑΔΟ. Επιπροσθέτως, μελετώνται δύο παράγοντες, οι οποίοι σύμφωνα με την υφιστάμενη βιβλιογραφία έχουν αρνητική συσχέτιση με την εμπειρία κατά την έκθεση σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας. Ευρύτερος στόχος είναι η διαβεβαίωση ότι οι εικονικές συνθήκες που περιγράφονται είναι ένα αποτελεσματικό και ασφαλές εργαλείο για μελλοντική χρήση για σκοπούς παρέμβασης για το ΑΔΟ. Στη μελέτη 1 συμμετείχαν 61 άτομα τα ενεπλάκησαν σε ένα έργο παθητικής παρακολούθησης εικονικών συνθηκών. Η μελέτη 2 ενσωματώνει τις προαναφερόμενες εικονικές συνθήκες με σκοπό να διερευνήσει μηχανισμούς που σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, εμπλέκονται στην ανάπτυξη και συντήρηση του ΑΔΟ. Συγκεκριμένα, αξιολογείται ο ρόλος των Μεροληψιών Προσδοκίας ως παράγοντας κινδύνου συντήρησης του ΑΔΟ, καθώς και τη σχέση των μεροληψιών αυτών με άλλες μορφές γνωστικής μεροληψίας που παρατηρούνται γενικότερα σε άτομα με ΑΔΟ, όπως η εστιαζόμενη στον εαυτό προσοχή (self- focus attention) και μεροληψίες της προσοχής σε εξωτερικά ερεθίσματα. Στη μελέτη 2, συμμετείχαν 96 άτομα και ενεπλάκησαν σε δύο δημόσιες ομιλίες μέσω εικονικής πραγματικότητας. Η μελέτη 3 έχει ως σκοπό την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας μιας πρωτοποριακής προσέγγισης στους μηχανισμούς θεραπείας του ΑΔΟ, η οποία αναφέρεται ως Αρχή της Παραβίασης των Προσδοκιών και η σύγκριση της με την αποτελεσματικότητα της παραδοσιακής Αρχής της Εξοικείωσης. Στη μελέτη 3 συμμετείχαν 42 άτομα με υψηλό ΑΔΟ οι οποίοι διενήργησαν δύο ομιλίες σε εικονική πραγματικότητα ενώ λαμβάνονταν ψυχοφυσιολογικές μετρήσεις και δεδομένα αυτοαναφοράς. Τα αποτελέσματα αναλύονται υπό το πρίσμα της υφιστάμενης βιβλιογραφίας, και τα συμπεράσματα εμπλουτίζουν την υπάρχουσα γνώση για το ΑΔΟ.

Experiencing anxiety during public speaking is a very common experience, causing distress and having a significant impact on employment and educational opportunities. The current project involves three complementary studies targeting what is known as Public Speaking Anxiety (PSA). Study 1 introduces four novel public speaking Virtual Environments (VEs), aiming to assess their ability to trigger emotional reactivity. Complementary to the latter, two factors, the degree of presence and cybersickness, known to affect the Virtual Reality experience are assessed to ensure the appropriateness and safety of the VEs for future exposure techniques for PSA. In total 61 individuals participated in this study and were briefly exposed to the VEs. Subjective reports and Heart Rate measurements were collected. Study 2 targets the underlying mechanisms involved in the development or maintenance of PSA. Specifically, this study assesses two broad categories of information processing biases in PSA: Attention Biases and Expectancy Biases/Affective Forecasting. This study aims to elucidate the role of these biases as underlying mechanisms contributing to the emotional reactivity evoked in virtual public speaking environments among individuals exhibiting varying levels of PSA severity, ranging from low to high. Study 2 involved two speeches while exposed to the individuals' most phobic VEs. Study 3 uses the VEs validated in the previous studies and targets Expectancy Biases. Specifically, this study compares the efficacy of two exposure mechanisms, Expectancy Violation and Habituation in reducing emotional reactivity and public speaking anxiety in a single exposure session. Specifically, 42 individuals with High PSA participated in this study and underwent a speech task while physiological and subjective reactivity measures were recorded. Overall, this project contributes to a deeper understanding of exposure-based methods for managing PSA by simultaneously targeting multiple mechanisms. By discussing the results considering recent evidence, conclusions are made to enrich the current field and improve the quality of life and opportunities in various domains for individuals with PSA.