Animated Dialectical Behavioral Therapy Mindfulness: effects on emotional responsivity in anxiety and callous unemotional psychological profiles

Abstract

Distinctive emotional responsivity has been observed for Callous-Unemotional (CU) traits, state anxiety, trait anxiety, and psychological profiles that combine both variables. Mindfulness has been shown to have promising improvements for well-being. The Dialectical Behavioral Therapy Mindfulness (MI) provides a brief, specific, behavioral outline for skills training. The present study has two main objectives: (a) the examination of distinct visual visitation pattern to emotional stimuli of heterogeneous groups with different CU and anxiety levels, identified via a latent profile analysis while taking gender idiosyncrasies into consideration and (b) the exploration of time effects of a digitally presented MI on CU and anxious psychological profiles via eye-tracker methodologies and self-report measures. For the first study 158 (Mage = 20.02 years, SD = 2.061, 63.9% females) and for the second study 117 (Mage = 19.96 years, SD = 2.027, 64.1% females) individuals participated from multiple academic settings. CU traits and Anxiety were assessed via the Inventory of Callous-Unemotional Traits (ICU; Frick, 2004) and the Spielberger Trait Anxiety Form (STAI; Spielberg, 1983) respectively. During the first study, participants were asked to attend to a visual dot-probe task that displayed several emotional facial expressions, while the visit duration and fixational count had been recorder with eye-tracking methodologies. In the second study, the participants were measured in several self-reporting measures and attended the visual dot-probe task with the facial expressions, while total fixation was recorded. The participants in the second study were randomly assigned to wait list and training group. The training group completed a digital video series of MI, composed by 9 episodes. Then, the same self-reporting and eye-tracking data were collected from training group and wait list. The first study revealed firstly the formation of only a secondary CU variant, a moderately anxious, and a reference group. There on, distinct visual patterns between males and females, as males tended to visual visit the eye region more than females, and females tender to visually engage with the mouth region more than males. In the second study, unique outcomes evoked per different psychological profiled training group after the application of the MI, which differ for the corresponding wait list. Particularly, subgroups with elevated CU traits (with or without simultaneous elevated anxiety levels) showed increased visual interaction with the mouth area post MI of all emotional conditions, a decrease in visual fixation toward fearful eyes, and trends towards significance of self-reported CU traits and externally oriented thinking (alexithymia characteristic) decrease. Additionally, highly state anxious training subgroups with low CU levels noted a decrease in their self-reported levels of state anxiety, and a decline on visual fixation to mouth areas of all emotional conditions, as well as an increase on happy eyes after the MI. Furthermore, highly trait anxious subgroup noted a decrease in visual visitation to sad eyes after the training, and finally highly state anxious subgroup with low trait anxiety noted an increase in visual engagement on sad mouth after the videos. The current research project underlines distinct gender characteristics in attentional dissimilarities, a variable that is not seen investigated often alongside CU and anxious groups. The findings in both studies highlights the heterogeneity of the highly CU and anxious subgroups. Furthermore, the MI results indicate promising indications for effectiveness, in assisting diverse psychological profiles to achieve a healthier emotional and attentional baseline.

Τα στοιχεία σκληρότητας, το άγχος και τα ψυχολογικά προφίλ που συνδυάζουν και τις δύο μεταβλητές, έχουν συνδεθεί με συγκεκριμένες συναισθηματικές ανταποκρίσεις/ επεξεργασίες. Η ενσυνείδητη προσοχή έχει αποδειχθεί ότι προσφέρει πολλές υποσχόμενες βελτιώσεις στην προσωπική ευημερία. Η Ενσυνειδητότητα της Διαλεκτικής Συμπεριφορικής Θεραπείας (MI) παρέχει ένα σύντομο, και συγκεκριμένο συμπεριφορικό πρόγραμμα για εκπαίδευση δεξιοτήτων ενσυνείδητης προσοχής. Η παρούσα μελέτη έχει δύο κύριους πυλώνες: (α) να εξετάσει διακριτά πρότυπα προσοχής σε συναισθηματικά ερεθίσματα, ψυχολογικά ετερογενών ομάδων με διαφορετικά επίπεδα χαρακτηριστικών σκληρότητας και άγχους, και τα οποία προσδιορίζονται μέσω λανθάνουσας ανάλυσης προφίλ λαμβάνοντας ταυτόχρονα ιδιοσυγκρασίες φύλου και (β) την διερεύνηση των σημαντικών χρονικών διαφοροποιήσεων σε έργο προσοχής και σε αυτοαναφορές μετά την παρακολούθηση ΜΙ σε ετερογενή ψυχολογικά προφίλ διαφοροποιημένων επιπέδων σκληρότητας και άγχους. Για την πρώτη μελέτη 158 (Μ.Ο ηλικίας = 20.02, Τ.Α = 2.061, γυναίκες 63.9%) και για τη δεύτερη μελέτη 117 (Μ.Ο ηλικίας = 19.96, Τ.Α = 2.027, γυναίκες 64.1%) συμμετείχαν τα οποία στρατολογήθηκαν από διάφορα ακαδημαϊκά πλαίσια. Τα επίπεδα σκληρότητας αξιολογήθηκαν μέσω του Inventory of Callous-Unemotional Traits (ICU; Frick, 2004) ενώ τα επίπεδα άγχους μέσω του Spielberger Trait Anxiety Form (STAI; Spielberger, 1983). Κατά τη διάρκεια της πρώτης μελέτης, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να παρακολουθήσουν ένα έργο προσοχής στο οποίο εμφανίζονταν πλειάδα συναισθηματικών εκφράσεων προσώπου, ενώ η διάρκεια οπτικής επαφής και ο αριθμός οπτικών αντιδράσεων καταγράφηκε μέσα από εργαλείο παρακολουθήσης βλέμματος. Κατά τη δεύτερη μελέτη, οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες χωρίστηκαν με τυχαία κατανομή σε ομάδα λίστας αναμονής και σε ομάδα εκπαίδευσης. Η εκπαιδευτική ομάδα ολοκλήρωσε μια σειρά 9 βίντεο εκπαίδευσης δεξιοτήτων MI με κινούμενα σχέδια. Στη συνέχεια, συλλέχθηκαν δεδομένα αυτοαναφορικών δηλώσεων και έργου προσοχής για δεύτερη φορά και από τις δύο ομάδες. Η πρώτη μελέτη έδειξε το σχηματισμό μιας μόνο ομαδοποίησης παραλλαγής χαρακτηριστικών σκληρότητας (δηλαδή υψηλά επίπεδα σκληρότητας και ταυτόχρονα ψηλά επίπεδα άγχους), μιας ομάδας μεσαία υψηλών επιπέδων άγχους, και μιας ομάδας αναφοράς (με κανένα υψηλό επίπεδο). Εντοπίστηκαν διακριτά οπτικά μοτίβα μεταξύ ανδρών και γυναικών, με τους άνδρες να είχαν υψηλότερη οπτική επαφή με την περιοχή των ματιών και οι γυναίκες μεγαλύτερη βλεμματική εμπλοκή με την περιοχή του στόματος. Στη δεύτερη μελέτη διαπιστώθηκαν αποκλειστικά αποτελέσματα ανά υποομάδες με συγκεκριμένα ψυχολογικά προφίλ μετά την εφαρμογή του ΜΙ, και τα οποία διέφεραν από την αντίστοιχη λίστα αναμονής. Συγκεκριμένα, υποομάδες με υψηλά χαρακτηριστικά σκληρότητας (με ή χωρίς ταυτόχρονα αυξημένα επίπεδα άγχους) εμφάνισαν αυξημένη οπτική αλληλεπίδραση με την περιοχή του στόματος σε όλες τις συναισθηματικές εκφράσεις προσώπου καθώς και αύξηση οπτικής εμπλοκής με τα μάτια στη χαρούμενη έκφραση μετά την εκπαίδευση. Επιπλέον, έδειξαν μείωση αυτοαναφερόμενων χαρακτηριστικών σκληρότητας και εξωτερικού γνωστικού προσανατολισμού (χαρακτηριστικό της αλεξιθυμίας). Παράλληλα, οι υποομάδες με υψηλά αγχώδη επίπεδα αλλά χαμηλά χαρακτηριστικά σκληρότητας σημείωσαν μείωση στα αυτοαναφερόμενα επίπεδα αγχώδους κατάστασής τους και έδειξαν μείωση στη βλεμματική επαφή με την στοματική περιοχή όλων των συναισθηματικών εκφράσεων προσώπου, αλλά αύξηση στο οπτικό ενδιαφέρον στα χαρούμενα μάτια μετά το ΜΙ. Περαιτέρω, η υποομάδα με υψηλά επίπεδα άγχους ως χαρακτηριστικό σημείωσαν μείωση στην επαφή με τα λυπημένα μάτια μετά το ΜΙ. Ενδιαφέρον υπέδειξε το αποτέλεσμα ότι η υποομάδα με υψηλά επίπεδα άγχους ως κατάσταση αλλά χαμηλά επίπεδα άγχους ως χαρακτηριστικό, έδειξαν αύξηση στη βλεμματική εμπλοκή με το λυπημένο στόμα, αφού παρακολούθησαν τα βίντεο της εκπαίδευσης ενσυνείδητης προσοχής. Το παρών ερευνητικό έργο υπογραμμίζει τις διαφορετικότητας στην προσοχή όσο αφορά τη μεταβλητή του φύλου, μια μεταβλητή η οποία δεν εξετάζεται σε συχνότητα σε συνάρτηση με ομάδες με υψηλά χαρακτηριστικά σκληρότητας ή άγχους. Τα ευρήματα και στις δύο μελέτες υπογραμμίζουν την ετερογένεια των υποομάδων με υψηλά επίπεδα σκληρότητας και άγχους. Παράλληλα, τα αποτελέσματα του ΜΙ δείχνουν ελπιδοφόρες ενδείξεις για αποτελεσματικότητα, βοηθώντας άτομα με διαφορετικά ψυχολογικά προφίλ για επίτευξη μια υγιέστερής συναισθηματικής γραμμή βάσης.