Ο 2.5 χώρος

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στις σύγχρονες αστικές τυπολογίες κατοίκησης, που επιχειρούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των νέων εργαζομένων. Η πανδημία τα τελευταία δύο χρόνια μας έκανε να αναθεωρήσουμε τόσο τους τρόπους όσο και τους χώρους εργασίας μας. Αφορμή ήταν τα πολύ χαρακτηριστικά βίντεο με τους Ιταλούς εν καιρώ πανδημίας, όταν έβγαιναν στα μπαλκόνια και τραγουδούσαν και προσπαθούσαν να στηρίξουν ο ένας τον άλλο. Ξαφνικά τα μπαλκόνια μετασχηματίζονται, και καθίστανται πεδία κοινωνικοποίησης. Θα μπορούσαμε να αναθεωρήσουμε αυτή τη δυναμική των μπαλκονιών στη δημιουργία ανθρώπινων σχέσεων; Αυτό ήταν σημείο εκκίνησης για να δω πως μπορούν να επαναδιαπραγματευθούν τα όρια δημόσιου και ιδιωτικού. Η εργασία αυτή μελετά το ερώτημα: «Αν η εργασία από το σπίτι ήρθε για να μείνει, πως σχεδιάζουμε οικίες που μπορούν να μας εξυπηρετήσουν από το πρωί μέχρι το βράδυ; Πως ένας εργαζόμενος γονέας επιβλέπει τα παιδιά του ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει σε μια διαδικτυακή συνάντηση;» Η διπλωματική εργασία μελετά υβριδικούς χώρους στην Παλιά Λευκωσία όπου τα όρια της κατοικίας, της δουλειάς και της κοινωνικοποίησης είναι ρευστά. Χρησιμοποιώντας το σχήμα του Ray Oldenburg — κατά το οποίο ο 1ος χώρος αναφέρεται σε αυτόν της κατοικίας, ο 2ος της εργασίας ενώ ο 3ος σε χώρους συνεύρεσης (π.χ. καφέ, πάρκα) — προτείνεται ο 2.5 χώρος, ο οποίος συνδυάζει και εντάσσει τυπολογικά και προγραμματικά κομμάτια από όλους τους χώρους. Πρόκειται για έναν εργασιακό χώρο εντός της οικίας ο οποίος για να λειτουργήσει χρειάζεται συμπληρωματικούς χώρους κοινωνικοποίησης όπου οι εργαζόμενοι αλληλοεπιδρούν και κοινωνικοποιούνται. Η πρόταση στοχεύει στην δημιουργία ενός δικτύου τέτοιων χώρων στην εντός των τειχών πόλη.

This study examines the modern urban housing typologies, which attempt to meet the needs of today’s young workers. Over the last two years, the COVID-19 pandemic has upended nearly everything we considered to be normal. It forced us to reconsider the way, the environ ment and the place we work. The occasion was the great video of the Italians singing from their windows and balconies during the early days of the pandemic, which enforced me to re-evaluate the dynamic of the balconies; which not only help to articulate the building facade, but they also create these pleasing spaces where you could sit, have a cup of coffee, and have a friendly moment with a neighbour. This was a starting point to see how the boundaries of public and private can be blurred. This study aims to investigate the question: “If working from home is here to stay, how will apartment layouts accommodate that? How do we design homes that make people feel comfortable from morning to evening? How does a working parent supervise their children while participating at the same time in an online meeting?” The diploma thesis studies hybrid spaces in Old city of Nicosia where the boundaries of residence, work and socialization are fluid. Using the Ray Oldenburg scheme - in which the 1st space refers to residence space, the 2nd to work space, while the 3rd to meeting places (eg cafes, parks) - the 2.5 space is proposed, which combines and integrates typologically and programmatically characteristics of all three spaces. It is a workplace within the home which in order to function needs additional socialization spaces where employees can interact and communicate. The proposal aims to create a network of such spaces within the walled city of Nicosia.