Η σχέση μεταξύ της συναισθηματικής νοημοσύνης και της προσωπικής θεωρίας των εκπαιδευτικών και η επίδραση τους στην ποιότητα και αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας

Abstract

Η έρευνα επιχειρεί να διευρύνει την ερμηνευτική ικανότητα των υφιστάμενων μοντέλων για την Εκπαιδευτική Αποτελεσματικότητα εξετάζοντας, σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς, την επίδραση που οι παράγοντες της Προσωπικής Θεωρίας και της Συναισθηματικής Νοημοσύνης έχουν στην Ποιότητα και Αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας. H Ποιότητας και Αποτελεσματικότητα εξετάζονται μέσο του Δυναμικού Μοντέλου της Εκπαιδευτικής Αποτελεσματικότητας (ΔΜΕΑ) των Kyriakides και Creemers ενώ η ΣΝ, προσεγγίστηκε διαμέσου των δύο κυρίαρχων θεωρητικών μοντέλων: το μοντέλο της ΣΝ ως ικανότητας (ΣΝι) των Mayer & Salovey (1997) και το μοντέλο του Bar-On (1997) που εντάσσεται στην κατηγορία των μοντέλων που θεωρούν ότι η ΣΝ είναι συνδυασμός χαρακτηριστικών της προσωπικότητας (ΣΝχ). Δεδομένα για την Προσωπική Θεωρία των Εκπαιδευτικών Συγκεντρώθηκαν με ένα ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι εκ των δύο μοντέλων για τη ΣΝ, μόνο η ΣΝχ ασκεί επίδραση στην Ποιότητα της Διδασκαλίας. Η επίδραση αυτή παρατηρείται μόνο σε σχέση με δύο από τους παράγοντες/διαστάσεις του μοντέλου του Bar-On (1997): την Προσαρμοστικότητα (0.21) και την Γενική Διάθεση (0.06). Σε σχέση με την Προσωπική Θεωρία, η επίδραση στην Ποιότητα της Διδασκαλίας καταγράφηκε σε σχέση με δύο παράγοντες που σχετίζονται με τη σημασία που οι εκπαιδευτικοί αποδίδουν σε συγκεκριμένες διαστάσεις του έργου τους. Οι παράγοντες αυτοί αφορούν αποκλειστικά το επίπεδο της τάξης. Ο πρώτος παράγοντας αφορά στα Άμεσα Διδακτικά Καθήκοντα (0.09) και ο δεύτερος την Αξιολόγηση του Μαθητή (0.10). Σε σχέση με την Αποτελεσματικότητα δεν παρατηρήθηκαν άμεσες επιδράσεις. Οι επιδράσεις στην Αποτελεσματικότητα ήταν έμμεσες και παρατηρήθηκαν διαμέσου της Ποιότητας. Επιπλέον, δεν παρατηρήθηκαν συσχετίσεις μεταξύ Π.Θ και ΣΝ.

This study attempts to extend the interpretive ability of existing models of Educational Effectiveness by examining the effect that the factors of Teachers’ Personal Theory and teachers’ Emotional Intelligence (EI) have on the Quality and Effectiveness of teaching. For assessing Quality and Effectiveness in teaching, the Dynamic Model of Educational Effectiveness-DMEE- (Creemers & Kyriakides, 2006· Kyriakides & Creemers, 2006a· 2006b) was selected. For assessing Emotional Intelligence the two dominant models of Emotional Intelligence were used in this study: The Bar-On (1997) trait (or mixed) model of Emotional Intelligence and the Mayer & Salovey model (1997) which defines EI as an ability not depended from other personality traits. Data on Teachers Personal Theory were selected through a specially developed questionnaire. Results indicated that only Emotional Intelligence as defined by the Bar-On (1997) model has a direct effect on the Quality of Teaching. The effect is not however attributed to the total model of Emotional Intelligence but only to the subscales of Adaptability and General Mood. Adaptability has the strongest effect (0.21) on Quality of Teaching, while the effect of General Mood is much weaker (0.06). Concerning Teachers’ Personal Theory, only two factors related to teachers’ beliefs about the importance of specific duties of their job was found to affect Quality. These factors were Direct Teaching Duties and Students’ Assessment. Each of these two factors could explain 1% of the variance in Quality of Teaching. No direct effect was observed on the Effectiveness of teaching. All the aforementioned factors had an indirect effect on Effectiveness that was mediated by the Quality of Teaching. Moreover no correlation was found between Teachers’ Personal Theory and Emotional Intelligence.